DT3 (Vlieland) en Trameland (Ameland)

Het is inmiddels 2025. Voor de herinnering vind ik het leuk om nog wat op te schrijven over een paar mooie weekenden op de eilanden afgelopen najaar.

Deception Tours is een (klein) begrip voor insiders. Dit zijn 3 weekenden in het najaar, waarbij fanatieke vogelaars naar Vlieland gaan om eens goed te vogelen. Sometimes you win...sometimes you lose is het motto. Door naar Vlieland te gaan pak je een kans en neem je een risico. Als er wat gevonden wordt, dan zit je goed. Als ergens anders in Nederland iets opduikt...dan zit je vast op het eiland.

Sam, Martijn Donny en ik hadden bedacht om met DT3 mee te doen. Wij met het motto: "afzien is ook zien".

Donderdagavond namen we de laatste boot vanuit Harlingen naar Vlieland. Bij aankomst huurden we fietsen en gingen vervolgens voor 1 nacht naar hotel. Nadat we alle spullen in de kamers hadden neergelegd, maakten we nog even een avondwandeling. Hierna ploften we neer in de bar van het hotel, met een fijn glas wijn en wat snacks.

Vrijdag begon de dag bij de lokale bakkerij. Als je op Vlieland bent, is dit wel een leuke aanrader. Hoe lekker is het om even een vers croissantje en zoete koek mee te nemen. We reden richting Oost Vlieland om vanaf hier een fikse wandeling te maken.

Fijn is het aan Vlieland dat je nog een beetje kan struinen...of in ieder geval het gevoel hebt dat je aardig vrij bent om lekker "los te lopen". 

Aan het einde van de middag haalden we in het hotel onze bepakking op, om vervolgens bij het appartement waar we de komende twee nachten zouden zijn, in te checken. Dit was een knus onderkomen, direct achter de lokale snackbar. Hier gingen we overigens niet eten. Dat deden we in een restaurant, waar Sam een kaasfondue nam en de rest lekker aan het vlees ging.

Zaterdag en Zondag volgende fanatieke vogeldagen. Wij en alle andere deelnemers deden echt ons best om (zeldzame) vogels te vinden. Mee zat het niet. Er waren echt amper Bladkoningen, Grote Piepers vlogen ook niet en Dwerggorzen waren überhaupt deze hele winter een zeldzame verschijning. De meeste reuring veroorzaakte een prachtige Doodhoofdvlinder, die 2 dagen in het Helm zat.

Met z'n vieren hebben we er in ieder geval een paar fijne dagen van gemaakt; lekker gevogeld en actief buiten geweest.

Trameland

Vorig jaar gingen Marijn, Frank, Donny en ik naar Ameland om een Bigday wedstrijd te houden. Op vrijdag vogelden we gezamenlijk om een beetje te oriënteren waar alles zat. Zaterdag deden we de Bigday en zondag was het een beetje "uit vogelen".

Dit was zo goed bevallen, dat we hier in 2024 een vervolg aan wilden geven. Het zou leuk zijn als een traditie ontstaan is.

Het 3e weekend van november verlieten we weer het vaste land. Donderdagavond namen we de boot vanuit Holwerd. Bij aankomst stonden de fietsen klaar en reden we naar ons appartement. Dit was een nieuwe woning, dat pas afgelopen augustus in gebruik werd genomen. We werden vriendelijk ontvangen door de eigenaar. Ongeduldig (en ongeïnteresseerd) als we zijn, luisterden we met 1 oor en waren de ogen op de lucht gericht (he...wat vliegt daar). Het introductiepraatje was kort en verloor al snel aan kracht. 

Vrijdag gingen we er lekker op uit en verkenden een groot deel van het eiland. We pikten een Hop mee, zagen een Ijseend en maakten diverse mooie wandelingen. In de laatste kwartieren van het daglicht vonden we 2 (losse) Roodhalsganzen en een Zwarte Rotgans. Deze werden met grote tevredenheid op de foto gezet.

's Avonds haalden we een grote hoeveelheid patat en snacks. Ik had bedacht deze gewoon op tafel neer te leggen, op een krant, en hiervan met z'n allen te pakken. Het ideetje dat ik had, kwam goed uit; het gaf een hele gezellige sfeer. Na een boel grappen en lachen, doken we de nesten in.

Zaterdag begon de dag voor Martijn en Frank iets eerder dan voor ons. Zij waren eerder weg, om hun Bigday te starten. Wij volgenden snel. Traditiegetrouw had Frank de zadel van mijn fiets gehaald en verstopt. Ook was de accu van mijn fiets tijdelijk niet te vinden. Toen uiteindelijk alles weer op z'n plek was, konden ook wij vertrekken.

In de donkerte zagen we een (bijzonder) groot aantal Houtsnippen, die aan het foerageren waren in de weilanden. Er valt heel veel te noemen, maar daardoor sla je ook andere noemenswaardige dingen over. Ringmus is zeker de moeite waard om te noemen. Vorig jaar mislukte dat, nu kwam er meteen reactie op tape. Verder waren Bokjes wel een hele mooie aanvulling en is sneeuwgors wel het noemen waard als misser.

Donny en ik deden in ieder geval onze uiterste best er een mooie score van te maken. Maar ook Frank en Martijn deden dat. Zij hadden hun winst van vorig jaar te verdedigen. Aan ons was het om er 1 - 1 van te maken.

Vlak na zonsondergang hadden wij onze route er echt wel opzitten. We hadden het maximale er proberen uit te halen. Wij belden het andere team om hen daarover te informeren. Terwijl wij ze aan de lijn hadden, waren wij ervan getuigen dat zij hun laatste soort scoorden: Kerkuil.

Met z'n vieren reden we naar het appartement, maar wel door eerst langs de Chinees te gaan om een grote maaltijd te halen. Tijdens het eten hiervan namen we langzaam alle successen en missers door. Het ging enorm gelijk op...ondanks dat er best wat verschil zat in soorten.

Met een gepaste uiting van blijdschap (makkelijk gezegd: "luid gejuich") realiseerden wij ons dat we de editie van 2024 gewonnen hadden, met slechts 1 punt meer. Frank en Martijn ondergingen dit heel sportief en met elkaar namen we een lekker drankje op het gelijkspel dat 2023 en 2024 nu oplevert.

Zondag ruimden we in de ochtend het appartement alvast een beetje op. Hierna gingen we er weer snel opuit. Je zou denken dat het dan al wat later is, maar uiteindelijk waren we nog steeds rond 0830 op de plek waar we wilden zijn. De zon slaapt inmiddels ook een beetje uit.

We hadden ervoor gekozen over zee te gaan kijken. We waren in de luwte (oostzijde) van een restaurant gaan zitten. Uiteindelijk bleek dit een hele goede keuze geweest te zijn. Zowel om over zee te gaan kijken, als bij dat restaurant. Mooi aantallen Roodkeelduikers en Zwarte Zee-eenden trokken voorbij...alhoewel een enkeling blijft beweren dat het gewoon uitwisseling was van lokale pleisterende vogels.

Rond een uurtje of 1 bestelden we voor iedereen 1 pizza en een glas wijn / bier. En zo kwam het, dat we met Noord 6 aan het trektellen waren, terwijl we genoten van pizza en drank. 

Na deze heerlijke dag, gingen we terug naar het appartement om onze spullen op te halen en richting de veerboot te fietsen. Na de overtocht stapten we in de auto en koersten richting Zeewolde om Frank en Martijn thuis af te zetten. Met een tussenstop in Breukelen, kwam ik even later aan in het Amsterdamse.

Als ze me missen...dan ben ik

De voorbije weken zijn we enkele keren op pad geweest om wat te vissen.

“Wat vissen” klinkt heel simpel…maar het is met de grootste focus en toewijding gedaan.

 

Op 07 december vertrokken Martijn, Donny en ik in alle vroegte naar Borssele. De actieve kerncentrale die hier staat benut water uit de Westerschelde om te koelen. Een restant hiervan wordt vrijgelaten (noem je dat zo) en bevat vis. Met netten is het mogelijk die te vangen en te onderzoeken (determineren – opmeten).

 

Met zonsopkomst kwamen we aan en maakten ons klaar voor een ruige dag buiten: neksok om, muts op, laarzen aan, regenbroek over de normale outdoor-kleding. Een ruige dag klinkt wel heel heftig. Dat moet ik wat afzwakken. Het was zeker niet warm (een graad of 7), Noord West 5 en lekker wat regen.

 

We hadden onze eigen onderzoeksopstelling gemaakt. Dit zag er heel gezellig uit. We knielden om wat bakken heen, rugzakken lagen verspreid over de grond, notitieboekjes waren nabij en de pakken met koek slingerden ook rond. Maar...er zat structuur in.

 

Om 17.30 ruimden we alle spulletjes op, nadat we ons de hele dag prima vermaakt hadden. Een paar kilometer verderop streken we neer bij de lokale snackbar.

Op 23 december herhaalde we dit. Nu was het Sam die aansloot. We maakten er weer een hele gezellige dag van. Opnieuw kwamen we met zonsopkomst aan en vertrokken toen het donker was. Het was eigenlijk hetzelfde recept: goed aankleden, de “werkruimte” gereed maken en gewoon het net voor de wateruitgang plaatsen.

 

We hengelden weer veel leuks uit het water, waaronder een Slijmvis, Zeenaalden en 1000-den  sprot / haring. Ditmaal hadden we gezelschap van een clubje geïnteresseerden, die een groot deel van de dag meewerkten.

We sloten de fijne dag af bij een restaurant langs de A17, in de buurt van Roosendaal. Hier hadden we 2,5uur de tijd om onze buikjes vol te vreten; van Chinees, tot Pizza en van een lekker stuk vlees tot kikkerbilletjes.

Op 11 januari 2025 stond de dag weer in het teken van leuke zee-soorten. Ditmaal gingen Sam, Donny en ik mee met een Garnalenkotter vanuit Den Oever, de Waddenzee op. Enkele weken hiervoor hadden we ons aangemeld met een "leuke waddenzee-soorten-vistocht".

Bij vertrek vanaf AHXL Muiden was er zicht op het nabijgelegen knooppunt A1 / A9. Te zien was dat hier net een ongeluk gebeurd was, als gevolg van gladheid. Daardoor nam ik een andere oprit naar de A1 toe. Toen we deze opkwamen was te zien dat hier ook zojuist een auto een uitglijer had gemaakt; de A10 richting het noorden was dicht. Via de A10 Zuid verliep de rit gelukkig soepeltjes en kwamen we op tijd in Den Oever aan.

Met een nieuwsgierige groep amateur en professionele biologen vertrokken we om 10.00 uit de haven voor een 4 uur duren tocht. Het was heerlijk rustig weer. Een aangenaam zonnetje, vriezend koud en vrijwel windstil: prima uit te houden.

De garnalenkotter liet z'n net geruime tijd los en haalde dan de vangst aanboord. Zo ging dat gedurende de tocht een keer of 6 tot 8. De "buit" werd in een blauwe bak (zwembadschelpje) neergelegd, waarop wij allemaal als een stel meeuwen erop doken om de leuke dingen eruit te pikken. En er was een hoop leuks te vinden zeg. Als we wat vonden, dan werd dat vanuit de blauwe bak naar een goot gevuld met water verplaatst, zodat iedereen kon meegenieten.

Uiteindelijk werden we enorm verrast op een Noorse Meun (zeer zeldzaam en pas 4 keer eerder in Nederland als exemplaar ingevoerd op waarneming.nl). Maar er was zoveel meer te zien: Puitaal, Zeedonderpadden, Dunlipharder, Harnasmannetje. Leuk was het ook om soorten beter te gaan herkennen, door geholpen te worden met mooie kenmerken.

Toen we weer voet aan wal hadden, namen we met z'n drieen nog even de tijd voor een lekkere vislunch bij een restaurantje in de vissershaven.

Onder het motto van: "we gaan nog niet naar huis...nog lange niet, nog lange niet", reden we naar Hoorn. Hier is een strand aangelegd langs het Ijsselmeer met opgespoten zand dat dateert uit het Emien. Dit is een geologische periode van 116.000 jaar geleden Hiertussen zitten schelpen die even oud zijn. Dit is bijna niet voor te stellen...maar ik doe het toch maar :-). Een van die schelpen is de Pelikaansvoet...en die wilde ik zien.

Met kerst was ik hier al geweest om te zoeken, maar toen zonder succes. Met 3 man sterk was het de hoop, dat het nu wel lukte. Het was al rond 16.30 toen we hier aankwamen. Met hoofdlampen op, betraden we het Hoornse strand en zochten in het donker naar de kleine schelp. Het weer was aangenaam: helder, windstil en lekker fris. Na een goede tijd zoeken, was het Donny die de verlossende vondst deed: Pelikaansvoet. Je mag gerust weten dat ik serieus blij was.

Sam ging er hierna vandoor. Wij struinden nog enige tijd door Hoorn en vonden voor deze stad de eerste Muurpriemkever en Kustschorsloper.