De voorbije weken zijn we enkele keren op pad geweest om wat te vissen.
“Wat vissen” klinkt heel simpel…maar het is met de grootste focus en toewijding gedaan.
Op 07 december vertrokken Martijn, Donny en ik in alle vroegte naar Borssele. De actieve kerncentrale die hier staat benut water uit de Westerschelde om te koelen. Een restant hiervan wordt vrijgelaten (noem je dat zo) en bevat vis. Met netten is het mogelijk die te vangen en te onderzoeken (determineren – opmeten).
Met zonsopkomst kwamen we aan en maakten ons klaar voor een ruige dag buiten: neksok om, muts op, laarzen aan, regenbroek over de normale outdoor-kleding. Een ruige dag klinkt wel heel heftig. Dat moet ik wat afzwakken. Het was zeker niet warm (een graad of 7), Noord West 5 en lekker wat regen.
We hadden onze eigen onderzoeksopstelling gemaakt. Dit zag er heel gezellig uit. We knielden om wat bakken heen, rugzakken lagen verspreid over de grond, notitieboekjes waren nabij en de pakken met koek slingerden ook rond. Maar...er zat structuur in.
Om 17.30 ruimden we alle spulletjes op, nadat we ons de hele dag prima vermaakt hadden. Een paar kilometer verderop streken we neer bij de lokale snackbar.
Op 23 december herhaalde we dit. Nu was het Sam die aansloot. We maakten er weer een hele gezellige dag van. Opnieuw kwamen we met zonsopkomst aan en vertrokken toen het donker was. Het was eigenlijk hetzelfde recept: goed aankleden, de “werkruimte” gereed maken en gewoon het net voor de wateruitgang plaatsen.
We hengelden weer veel leuks uit het water, waaronder een Slijmvis, Zeenaalden en 1000-den sprot / haring. Ditmaal hadden we gezelschap van een clubje geïnteresseerden, die een groot deel van de dag meewerkten.
We sloten de fijne dag af bij een restaurant langs de A17, in de buurt van Roosendaal. Hier hadden we 2,5uur de tijd om onze buikjes vol te vreten; van Chinees, tot Pizza en van een lekker stuk vlees tot kikkerbilletjes.
Op 11 januari 2025 stond de dag weer in het teken van leuke zee-soorten. Ditmaal gingen Sam, Donny en ik mee met een Garnalenkotter vanuit Den Oever, de Waddenzee op. Enkele weken hiervoor hadden we ons aangemeld met een "leuke waddenzee-soorten-vistocht".
Bij vertrek vanaf AHXL Muiden was er zicht op het nabijgelegen knooppunt A1 / A9. Te zien was dat hier net een ongeluk gebeurd was, als gevolg van gladheid. Daardoor nam ik een andere oprit naar de A1 toe. Toen we deze opkwamen was te zien dat hier ook zojuist een auto een uitglijer had gemaakt; de A10 richting het noorden was dicht. Via de A10 Zuid verliep de rit gelukkig soepeltjes en kwamen we op tijd in Den Oever aan.
Met een nieuwsgierige groep amateur en professionele biologen vertrokken we om 10.00 uit de haven voor een 4 uur duren tocht. Het was heerlijk rustig weer. Een aangenaam zonnetje, vriezend koud en vrijwel windstil: prima uit te houden.
De garnalenkotter liet z'n net geruime tijd los en haalde dan de vangst aanboord. Zo ging dat gedurende de tocht een keer of 6 tot 8. De "buit" werd in een blauwe bak (zwembadschelpje) neergelegd, waarop wij allemaal als een stel meeuwen erop doken om de leuke dingen eruit te pikken. En er was een hoop leuks te vinden zeg. Als we wat vonden, dan werd dat vanuit de blauwe bak naar een goot gevuld met water verplaatst, zodat iedereen kon meegenieten.
Uiteindelijk werden we enorm verrast op een Noorse Meun (zeer zeldzaam en pas 4 keer eerder in Nederland als exemplaar ingevoerd op waarneming.nl). Maar er was zoveel meer te zien: Puitaal, Zeedonderpadden, Dunlipharder, Harnasmannetje. Leuk was het ook om soorten beter te gaan herkennen, door geholpen te worden met mooie kenmerken.
Toen we weer voet aan wal hadden, namen we met z'n drieen nog even de tijd voor een lekkere vislunch bij een restaurantje in de vissershaven.
Onder het motto van: "we gaan nog niet naar huis...nog lange niet, nog lange niet", reden we naar Hoorn. Hier is een strand aangelegd langs het Ijsselmeer met opgespoten zand dat dateert uit het Emien. Dit is een geologische periode van 116.000 jaar geleden Hiertussen zitten schelpen die even oud zijn. Dit is bijna niet voor te stellen...maar ik doe het toch maar :-). Een van die schelpen is de Pelikaansvoet...en die wilde ik zien.
Met kerst was ik hier al geweest om te zoeken, maar toen zonder succes. Met 3 man sterk was het de hoop, dat het nu wel lukte. Het was al rond 16.30 toen we hier aankwamen. Met hoofdlampen op, betraden we het Hoornse strand en zochten in het donker naar de kleine schelp. Het weer was aangenaam: helder, windstil en lekker fris. Na een goede tijd zoeken, was het Donny die de verlossende vondst deed: Pelikaansvoet. Je mag gerust weten dat ik serieus blij was.
Sam ging er hierna vandoor. Wij struinden nog enige tijd door Hoorn en vonden voor deze stad de eerste Muurpriemkever en Kustschorsloper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten