De weken en dagen tikken voorbij. Diverse gorzen doen dat ook…alleen merk ik ze niet op. Op de “dagen” ben ik in ieder geval alert…er “moet” namelijk nog een Bigday gehouden worden in oktober.
Zuid Holland staat deze maand op de planning.
Donny en Sam hadden Zuid Holland al in een zomerse maand gedaan, wat 131 soorten opleverde. Voor mij werd dat dus in oktober een hele uitdaging om dat uberhaupt te benaderen.
Ik had juist Noord Holland al bevogeld en die gingen zij nu in oktober uitkammen. Om de kansen zo eerlijk en gelijk mogelijk te houden, werd zondag 22 oktober “de” dag om voor beide teams de Bigday te houden.
Nu de zon pas na 8-en opkomt en bijvoorbeeld Rietvogels en Rallen hun bekkie houden, hoef je er ’s nachts een stuk minder vroeg uit. Ook nachtzwaluw en op baltsende Houtsnip hoef je niet meer te rekenen. Dat scheelt dus heel wat uurtjes.
Ik ging dus pas om 05.15 van huis weg en reed naar Waddinxveen. Hier had ik een Steenuil voorbereid. Deze werkte niet mee, waardoor ik mijn alternatief moest inzetten.
Eerst reed ik nog naar een plek waar ik hoopte op een Kerkuil. Ook die liet zich zien noch horen. Wel zat precies op de plek waar ik uit de auto stapte een Ransuil te zingen.
De alternatieve Steenuil deed het gelukkig wel, waardoor ik mooi op tijd verder kon rijden, opweg naar een Bosuil. Ondanks een aardig poging, moest ik de Bosuil “doorschuiven”, naar de volgende avond.
Ik had bedacht de eerste uren van de dag op telpost “De Vulkaan” te benutten. Deze plek ligt in de duinen, aan zee (vrij logisch) ongeveer 1 kilometer ten zuiden van Scheveningen.
Er stond een fikse wind uit het zuiden. Gelukkig kon je iets onder de top van De Vulkaan, een beetje in de luwte staan.
Qua landtrek zat er weinig in de lucht. Een enkele Vink, Zanglijster, Koperwiek en Sijs kwam over. De zee bood veel meer.
Van Noordse Stern tot Grote Zee-eend en van Roodkeelduiker tot Rotgans. Fantastisch waren de Rosse Franjepoot en Ijsduiker die langskwamen.
Maar nog beter werd het met een heuse Vale Gierzwaluw, die door het binnenland van zuid naar noord vloog. De afgelopen 2 dagen waren al enkele Vale Gierzwaluw langs de kust gezien, op Texel zelfs 3.
Dat er precies hier nu 1 langskwam, was echt wel een cadeautje.
Van 08.00 tot 11.00 uur stond ik op de telpost. De soortjes stroomden lekker binnen. Er was echter meer werk aan de winkel. Krooneend haalde ik binnen na een wandeling door de duinen van Meijendel bij Wassenaar. Baardmannetje scoorde ik vanaf het uitkijkpunt bij Lentevreugd.
En zo doorkruiste ik Zuid Holland. De Nieuw Driemanspolder was goed voor Kleine Zilverreiger en Waterpieper. Bij Schoonhoven schoorde ik Roek. Het Oude land van Strijen was natuurlijk de moeite waard voor Dwerggans (en Koereiger).
Ondertussen sprokkelde ik nog andere (reguliere) soortjes binnen, maar mistte er ook een hele hoop. Holenduif, Staartmees, Roodborsttapuit, Bruine Kiekendief. Geoorde fuut en Kuifduiker had ik ook niet, terwijl het andere team deze wel had weten te bemachtigen.
En dacht ik goed te scoren met Middelste Zaagbek, Grote Zaagbek en Brilduiker…ook “zij” hadden ‘m
De tijd vloog voorbij, evenals het daglicht. Rond 17.50 was ik bij Battenoord, de plek voor Flamingo’s. Het was fijn om hier even te zijn, want het leverde mij ook Watersnip, Zilverplevier, Groenpootruiter en Tureluur op. Tussen het Oude land van Strijen en Battenoord had ik gebeld met Toy en Maartje. Met hen had ik even “de lijst” ingevuld. Ook namen we nog even de tactiek door om nog wat te kunnen scoren.
Met het laatste licht kwam ik nog aan bij de Brouwersdam. Een zaklamp was niet nodig, maar veel tijd was er niet over. Een Steenloper was hier de soort die mij weer iets hoger in het aantal bracht. Inmiddels was het donker en stond alleen Bosuil nog op de planning. Ik had een plek voorbereid in Rotterdam; het Kralingsebos. Toen ik hier aankwam, was het een komen en gaan van mensen. Er was net een festival begonnen, precies op de plek waar ik in alle rust Bosuil hoopte te doen. Enigszins verrast en verstoord reed ik weg. Het moest ook wel, want ik werd gewoon tegen gehouden door Verkeersregelaars.
Ik reed de snelweg op richting Den Haag en stopte even bij een Tankstation om via waarneming.nl een nieuwe plek voor Bosuil te zoeken. Een PWN-woning bij Katwijk aan Zee zag er kansrijk uit. Hier waren recent 2 eerdere meldingen geregistreerd. Een half uurtje later stapte ik op de locatie uit en na een minuut of 10 was de buit binnen: roepend vrouw Bosuil.
Eigenlijk op hetzelfde moment vertelde Donny via de app dat hij en Sam inmiddels met de pootjes omhoog lagen. Hun challange zat er inmiddels op.
Donny en Sam wisten hun eindscore. Ik de mijne. Via een uitgebreide evaluatie kwamen we er langzamerhand achter waar de verschillen en overeenkomsten in soorten zat.
En zo bleek uiteindelijk dat Donny en Sam met 117 soorten in Noord Holland, gewonnen hadden.
Met mijn 107 soorten was er een aanzienlijk (groot) verschil van 10 soorten.
Voor mij was het even slikken en de anderen gaven elkaar een high five.
Spannend is het nu des te meer, omdat de stand precies gelijk staat. Met Overijssel in november en Groningen in december liggen alle kansen voor beide teams nog open.
