Insecten

Zondag 6 augustus was een regenachtige dag. Het was zo treurig, dat we er pas in de middag opuit gingen.

- De lucht afspeuren met verrekijker of telescoop was niet echte handig; de lenzen zouden nat worden.      - "Voor bosjes kloppen" is het nog niet echte de juiste tijd.                                                                              - Als het zo nat en koud is, vliegen Vlinders en Libellen ook niet echt.

Snel kom je dan al uit op Kevers 😀.

We gingen naar de duinen ten zuiden van Egmond aan Zee: ingang Van Oldenborghweg.  Meteen vanaf de ingang konden we gaan zoeken naar Zijachtige Valkever. Dit is een prachtig groen glimmende kever met een soort koperen gloed. 

Het weer zat echt niet mee. Het waaide hard en op de radio hadden we inmiddels gehoord dat het de koudste 6 augustus ooit was. Alle nattigheid maakte, dat ik m'n regenjas had aangetrokken.

De zeldzame kever hadden we snel gevonden. Maar dat was niet het enige. In het zand vond ik een mestkever, waarvan de onderzijde groenig was en het dekschild ongestreept. Donny vertelde dat dit een hele zeldzame Mestkever was: Geotrupss Niger. 

Om een beetje alert te zijn en te leren, hadden we ondertussen bedacht om tijdens onze wandeling 125 verschillende soorten te vinden. Met de nieuwe Mest- en Valkever kwamen we al 2 soorten dichterbij ons doel. Daar wisten we ook nog leuke soorten aan te toevoegen als Blauwe Aspergekever en Krekelwants.

Na een paar uurtjes struinen door de duinen gingen we nog even over zee kijken, om het soortenlijstje nog wat uit te breiden. In 1,5uur tijd zagen we bijvoorbeeld een aantal Jan van Genten en Zwarte Zeeenden langsvliegen.  125 soorten wisten we uiteindelijk te verbreken. De dag sloten we af in een Pannenkoekenrestaurant waar we al vaker geweest zijn.

        

 

Zondag 14 augustus  gingen we in de middag weer opzoek naar insecten. De dag waren we echter begonnen bij Telpost Brobbelbies. Hier maakten we een mooie zonsopkomst mee en vermaakten we ons de eerste uurtjes met een boel gezellig "gekakel.

Ondertussen vlogen er een paar Gierzwaluwen over, en riep op de achtergrond een Zwarte Specht. Al in de vroege ochtend kwamen meer en meer lokale tellers, waardoor er een hele gezellige informele sfeer hing. Toen de dag vorderde en de middag overging in na-middag hadden de meeste tellers de telpost inmiddels weer verlaten... meestal om wat huidhoudelijke klusjes te gaan doen.

Rond 16.00uur stopten we er allemaal mee. We hadden gehoopt op het begin van Ooievaar Trek. Helaas zagen we er nul. We hadden inmiddels 10 uur onafgebroken voor ons uit zitten turen (vogels kijken wordt dat ook wel genoemd). Aan het eind van de telling werden we nog aangenaam verrast door 2 Rode Wouwen die op hun gemak over het veld zeilden..

Toy en Maartje gingen naar huis. Donny en ik reden naar de Kraaijenbergse plassen. Donny had voorbereid om Sleedoornpage en Buffelcicade te gaan zoeken. We begonnen in een deel van het natuurgebied waar heel veel bessen dragende struiken staan. Met het zonnetje erop en de bessen die aan het rijpen zijn, droomden we over allerlei leuke zeldzaamheden. Aan Sleedoorn was zeker geen gebrek. Nu was het de kunst om de bijpassende vlinder te vinden. We struinden lekker door het gebied en kwamen allerlei leuke dingen tegen. Uiteindelijk wisten we er ook een Sleedoornpage tussenuit te halen.

Vervolgens liepen we naar de vogelhut die aan de rand van plas 5 staat. De zomerkleed Roodhalsfuut die op deze plas rondzwemt, wilden we graag even zien.

Het zonnetje stond inmiddels al wat lager, waardoor we mooi zicht kregen op dit beestje.

Inmiddels was het 19.45, wat ons nog 1,5uur daglicht gaf voor de laatste missie: Buffelcicade.

We reden naar het uitzichtpunt bij plas 7 en speurden daar de lage bossages en kruidenrijke ondergrond goed af. Na een uur speuren wisten we 1 exemplaar naar boven te halen. Dit zeer zeldzame beestje komt slechts op een enkele locaties in Nederland voor en dan eigenlijk alleen in Limburg. Voor het eerst is dit exootje in 2003 in Nederland waargenomen. Het voelde wel echt als een “prijsje” om dit beestje te mogen zien. 

Om de dag goed af te sluiten reden we naar een (zeker aan te raden) snackbar in Malden en bestelden een goede smaakvolle maaltijd.

Zo maar een weekje

De eerste week van augustus was wel een opmerkelijke. Maandag viel natuurlijk nog in juli (31e), maar ik tel 'm er gewoon bij voor het leuke verhaal.

Witkopeend: Na het werk reed ik naar de Biesbosch. Een paar dagen eerder was hier een Witkopeend ontdekt. Je kan er alles van vinden (eenden in het algemeen en eenden die buiten de juiste periode vallen), maar laten we het nu maar gewoon naar de telbaarheid ervan "praten".

Door de enorme warme, misschien zelfs hete, omstandigheden in het gebied waar Witkopeenden voorkomen drogen de wateren op. Dus...ze moeten andere gebieden ontdekken. Hoe mooi is dan de zompige, drassige, ronduit natte Brabantse Biesbosch. Ik zeg...volkomen verklaarbaar dat hier een (wilde) Witkopeend zit.

Onderweg naar huis, met Witkopeend in the pocket, bedacht ik een leuke, relatief klein stukje om te rijden. Rijdend op de A27 nam ik niet de afslag naar de A2, maar reed door in de richting van Bilthoven. Onder de rook van Utrecht struint hier sinds enkele dagen een Bonte Kraai de tankstations af, die aan weerszijden van de A27 liggen. Het leek mij helemaal niet vervelend om deze te zien. Ik vatte post (zo zeg je dat) bij het tankstation en nam rustig de tijd om het beest in de kijker te krijgen. Dat kostte toch zeker zo'n 1,5uur. De vele regen en aanzienlijke wind maakte het er ook niet makkelijk op, maar uiteindelijk zag ik 'm zitten boven de snelweg op 1 van de matrixborden.

De extra route in de richting van huis zat er nog niet op. Ik reed verder de A27 af in de richting van Almere en pakte vervolgens de A1 naar Baarn. Hier zit (ook al enkele dagen) een Zwarte Ibis naast een kanaaltje in het weiland. Bij mijn aankomst liet die zich aardig bekijken...meer dan dat was het niet.

Marmereend: Mijn "verdrogingstheorie" staat echt als een huis. Rots vast en stabiel! Een Marmereend in het Lauwersmeer bevestigde dat nog maar eens. Aan het einde van de middag werd deze ontdekt en rond 19.30 meldde ik me op de locatie. Voor mij is dit inmiddels de zoveelste Marmereend die ik met een bezoekje vereer. Tot nu toe is ie iedere keer afgekeerd. Maar deze keer komt het echt goed...ik weet het zeker 😁

Groene Bijeneter: Zaterdagochtend werd om 08.10 ofzo een Groene Bijeneter gemeld vanuit het Fochteloerveen. Ik was thuis aan het rommelen en bedacht me geen moment. Ik pakte m'n spullen en sprintte naar de auto. Om 09.48 "voerde ik 'm in" en was ik een fantastisch mooie zeldzame soort rijker.

Parkeren in het gebied was beperkt. Boa's die waren opgeroepen om te handhaven, zagen erop toe dat het verkeer in het gebied een beetje kon blijven doorstromen. Ik was de auto uitgerend om even snel bij iemand door de telescoop te kijken, sprong weer in de auto om deze een kilometer verder op netjes te parkeren. Ik liep terug naar de plek waar ik even daarvoor de vogel had gezien om foto's te maken. Na een half uurtje vloog de vogel op en verdween voor goed uit beeld.

Tot 16.00 uur ben ik in het gebied gebleven om te helpen zoeken.

13 jaar geleden was een Groene Bijeneter voor het laatst twitchbaar. Ondanks dat de vogel toen de hele ochtend en een deel van de middag in de Casticummer-duinen zat, had ik geen poging ondernomen om die kant op te gaan.

Duitse Eifel en Franse Campagne

Met het avontuur naar The Nordicks in het achterhoofd, had ik gewoon zin om lekker in de natuur te struinen, zonder te letten op hekjes, verbodsborden en prikkeldraad. Daarbij kwam dat ik graag de nieuwe camera wilde uitproberen (wat ook hard nodig is en bovendien een hele klus).

Ik had het plan bedacht om vlinders te gaan kijken in de Duitse Eifel. Zonder al te veel voorbereiding had ik door wat te googlen, een plekje gevonden met als naam Tal der Smetterlinge / Irsental. Dat scheen bij het dorpje Irrhausen te liggen, 340km vanaf huis.

En zo stapte ik zaterdagochtend om 08.15 in Irrhausen de lokale supermarkt in om nog even snel wat eten, koek en drinken in te slaan. Vervolgens reed ik naar de plaatselijke camping, vanaf waar het startpunt was voor de diverse wandelroutes.

Met camera, vlindernetje en rugzak op stapte ik de bloemrijke weiden van de Eifel in en speurde op een rustige tempo de omgeving af. Leuk was het om te zien hoe algemeen bijvoorbeeld Dambordje en Keizersmantel hier voorkomt. De Purpermot die ik opstootte, was werkelijk fraai te noemen.

De dag kabbelde heerlijk rustig voort. Ik wandelde over de glooiende hellingen, liep door de open bossen en zat soms rustig voor me uit te staren.

Overdag zat het weer prima mee. Gewoon een aangenaam temperatuurtje en voldoende zon om de vlinders actief te houden. Vanaf de avond begon het aanhoudend te regenen.

Ik had bedacht in de auto te gaan slapen en ging dat vanwege de regen al vrij vroeg doen. Opgevouwen onder een dekentje viel ik zo in slaap.

Zondagochtend regende het nog steeds. Eigenlijk was dat de hele nacht zo doorgegaan. Het tikken van de druppels op het autodak, gaf wel een heel knus effect.

Terwijl ik nog in de auto lag, overdacht ik m'n plan voor de dag. Het zelfde gebied doorkruisen in de regen zag ik niet echt zitten. Als het lekker weer geweest was, dan had ik dat zeker gedaan. Nu zag ik het meer zitten om maar een stuk te gaan rijden, tot ik wat zonnestralen tegenkwam.

Ik propte m'n lenzen, zodat ik helder zag, kroop achter het stuur en reed weer de wijde wereld in...ditmaal richting Frankrijk. Om daar te komen doorkruiste ik eerst Luxemburg.

In het Franse dorpje Hettange Grande parkeerde ik bij een kerk en stapte naarbinnen. Ik had geen toiletpapier meegenomen...en moest toch echt even gebruikmaken van de faciliteiten 😄. Al m'n hoop (dubbelzinnig) was gevestigd op en liet ik achter in de kerk. Dat gaf een heerlijk opgeruimd gevoeld.

Wat ook mee zat was dat het inmiddels opgehouden was met regenen en de zon wat begon door te breken. Ik reed nog wat door en langzamerhand begon het steeds beter weer te worden. Onderweg kwam ik diverse Rode en Zwarte Wouwen tegen.

Uiteindelijk kwam ik in een agrarisch landschap terecht, met her en der wat mooie bospercelen. Bij het dorpje Damvillers volgde ik een weggetje dat mij uiteindelijk naar een heel leuk gebiedje leidde. Hier heb ik de hele middag doorgebracht en zag tientallen Keizersmantel, enkele Kleine Ijsvogelvlinders, Argusvlinder, Boswitje en Bosbeekjuffers. Daarnaast was het ook erg leuk om te letten op (zweef)vliegen. Bonte Slakkendoder, Wantssluipvlieg en Bronlangsprietwapenvliegen sprongen er echt wel uit.

Aan het begon van de avond vond ik het wel mooi geweest en zette het rite van 430km in, terug naar huis. Vanaf Brussel tot aan Utrecht was het een grote plensboel; het was onophoudelijk (heftig) aan het regenen.