29 januari: Geen weer in de Ribben

Terwijl ik deze titel typte, zat ik bedenken: wat is de betekenis eigenlijk van wat ik opschrijf. Nou...en dan is google snel gevonden 😀.

Wanneer Veen in lange banen wordt uitgebaggerd, ontstaan (lange) kuilen en daarlangs hogere dijkjes. Je krijgt min of meer "geulen".

Een Weer is een verveend deel (zo'n lange kuil), dat volloopt met water.

Een Rib is een smalle strook land, waarop uitgebaggerde turf te drogen wordt gelegd.

Zo ontstaan dus Weren en Ribben: de Weerribben.

Zondag gingen we dat eens beter bekijken. Niet om wat ik net heb opgeschreven, te controleren. Want dat vroeg ik mij dus pas af toen ik dit opschreef, nadat wij er geweest waren.

Het bezoek aan de Weren en Ribben was ingegeven vanuit een zeldzame vogel. Ik heb er al twee handen vol van. Donny had er nog echter nul. Terwijl wij op zaterdag ons speleologische avontuur beleefden, werd vanuit de Weerribben een Ringsnaveleend gemeld. Samen waren we er al 2 of 3 keer voor naar Appingedam gereden. Donny had nog is een poging gedaan bij Castricum en Den Bosch. Steeds was de vogel de winnende partij.

Deze zondag, zou het anders zijn...

Het komt niet vaak voor dat we pas halverwege de ochtend afspreken. Maar eerst moest er nog even in de tuin geteld worden. Het was namelijk het nationale tuinvogel-tel-weekend. Bij mij op het balkon was er natuurlijk nul-komma-nul vogelactiviteit. In de Breukelense tuin was dat zeker anders. Opeens zijn Staartmezen en een Zanglijster dan "punten waard".

Maar goed...hierna reden we los van elkaar richting Carpoolplaats Muiderberg. Vanaf hier was het een uurtje rijden naar de Woldlakerplas in de Weerribben.

Bij aankomst zwom de Ringsnaveleend (gelukkig) rustig op de plas. Voor mij was het de eerste keer dat ik een Ringsnaveleend zag duiken. Ook baltsgedrag had ik niet eerder gezien.  Bij het duiken viel het mij op, dat ie een heel klein sprongetje maakte en daarmee heel ligt het water uitkwam. Daardoor waren de poten enigsinds te zien (en beter te fotograferen). Ik vond het hele leuke nieuwe ervaringen.

Na een klein uurtje gingen we verder. We bezochten even een kijkhut, waar we 2 jaar eerder een Otter zagen. Het was een beetje viezig aan het miezeren en er stond een onaangenaam windje. Het nodigde niet echt uit om hier lang te blijven. We stapten in de auto en besloten in de omgeving opzoek te gaan naar ganzen voor ringen en wat zeldzaams.

Via allerlei weggetjes kwam we terecht bij landgoed de Eese. Hier maakten we een wandeling door het bos. Hier hebben we ons 1,5 uur prima weten te vermaken. Eenmaal bij de auto gekomen, reden we helemaal binnendoor terug naar de snelweg, via Noordwolde, Zandhuizen, Appelscha, Vledder, Frederiksoord, Wilhelminaoord.

28 januari 2022 Van Grot tot Berg

Wat valt er toch veel te beleven. Er zitten gewoon te weinig uren in een dag. Hoe zal dat over een paar maanden zijn, als het tot een uurtje of 23.00 's avonds licht is. Dat wordt 3 uurtjes slapen ofzo.

Deze zaterdag reed ik om 05.00uur de garage uit. De eerste bestemming was rond 07.30 bij Vaals (en omgeving) te zijn, in de hoop effe snel een Wilde Kat binnen te tikken, voordat het licht werd.

Vanaf Breukelen reden Donny en ik achter elkaar aan, tot Rosmalen. Daar lieten we 1 auto staan, zodat we 's avonds ieder onze eigen weg konden gaan.

Iets voor 07.30 slingerden we door het Elzetter- en Vijlenerbos. Op sommige plekken lag nog wat sneeuw. Vanaf de heuvels hadden we uitzicht over de dalen, wat met het toenemende daglicht (opkomen van de zon was het niet echt), en de schaarse straatverlichting die de huisjes markeerden, een heel vredig beeld gaf.

Voor die poes moeten we nog maar een keer terug. Ook voor de Hazelmuizen trouwens; die waren weer niet thuis. Terwijl we die aan het zoeken waren, riep op de achtergrond een Kleine Bonte Specht en keken diverse Goudvinken toe.

Maarrrr...dit was bijzaak. We hadden grotere plannen. Onze missie in de Bunkers van Ijmuiden (vorige week) smaakte naar meer. Van Bunker wilden we nu naar Groeve. Allereerst maakten we een wandelingetje langs de Cotessergroeve. Donny merkte op dat we hier vaker gelopen hadden om Waterspreeuw te zoeken. Ik reageerde meteen ontkennend, maar moest hier snel van terugkomen. Hij had meer dan gelijk. Wat een landschap zonder begroeiing en een andere aanrijd-route al met m'n oriëntatie kan doen zeg 😊.

Vanaf hier reden we richting het Savelbos en parkeerden op de Steenbergerweg. Een leuke verrassing was een mooie Rode Wouw, die hier rondvloog. In het Savelbos ging onze route langs Groeven verder.

Verstopt in het bos, tegen hellingen aan, zijn diverse Kalksteen-wanden te vinden. Sommigen vormen de toegang tot een Groeve. Bewapend met hoofdlampjes en zaklampen stapten we de duisternis in. 

Een kleine wereld van gangen, die alles weg kunnen hebben van een doolhof, openden zich. Dat deze vaker bezocht worden, was wel duidelijk. Soms kwam je aardige muurtekeningen tegen, vaker was het een naam met de datum van het bezoek. 

Het was werkelijk een doolhof, maar dan in het echt en bovendien aarde donker. Op een kruispunt van gangen bleef de 1 staan, waarna de ander verder ging op verkenning. Het geluid droeg niet ver. We hoopten door elkaar te horen, de weg terug te kunnen vinden. Maar het geluid verstompte al snel. Wanneer je 2 bochten afsloeg, hoorde je de ander al niet meer.

Als voorbereiding had ik vanaf huis "afplak-tape" meegenomen (anders heb ik dat echt noooooit in huis, maar nu met het verhuizen kom ik de rollen overal tegen 😆). Ik had de tape tijdelijk tegen de wanden willen plakken, om zo eenvoudig naar de uitgang te komen. De tape vond echter geen grip op de kalkstenen ondergrond.

Creatief en vindingrijk als we zijn, legden we als alternatief losse stenen in de vorm van een pijl op de grond.

Maar dat..over het avontuurlijke karakter van ons bezoek 😊. 

Qua dierlijk gespuis vonden we overwinterende Viervlekgrottensluipwesp en de zeer zeldzame Gewone Grottenspin. Ik ben geen fan van spinnen, maar deze kruipende monstertjes hadden toch wel iets speciaals. Blij dat ik 'm in ieder geval op het lijstje heb staan. Hun ei-bundels zijn echt wel spectaculair te noemen. Zo groot als een ping-pong-bal hangen die aan het plafond. Fraai om te zien!

Na ons avontuur in het Savelbos reden we naar Bemelen. We parkeerden rond de kruising Oude Akerstraat / Bosweg. Via de Vieversgrubweg liepen we naar de Groeven. In deze omgeving waren we wel een paar uur zoet.

Uniek vond ikzelf toch wel de waarneming van 43 Dagpauwogen die gezamenlijk op de wanden aan het overwinteren waren. Hiertussen vonden we (slechts) 1 Kleine Vos en enkele Roesjes.

Ook vonden we, goed verstopt, Vleermuizen. Met professionele blik, vond Donny er zelfs 1 achter een steen. De determinatie was wat lastig. Uiteindelijk is Baard / Brandts Vleermuis als naam eraan gegeven.

Ook Bemelen lieten we achter ons. De laatste uurtje wilden we doorbrengen bij De Sint Pietersberg. 

Aan de buitenzijde van de Duivelsgrot vond Donny Kalkschiftmos en Roze Kalkporie. Kalkschiftmos ziet er uit als zeer kleine (heel klein, maar als je het weet en erop let met blote oog te doen) zwarte dunne lijntjes op de verticale delen van Kalksteen. Roze Kalkporie vond ik "niet te doen". Het was te vinden op de horizontale delen, op de bovenzijde van de Duivelsgrot. Vervolgens zijn het roze-achtige puntjes, die op witte korstmos zitten. Hierdoor krijgt het witte korstmos een vale gloed (dus weg van het witte). Nou...ik was blij dat we een loepje mee hadden, want daarmee werden de roze-achtige puntjes wel goed zichtbaar. Als je de witte korstmos, naast de witte korstmos met Roze Kalkporie zag, dan was er (minimaal) verschil in kleur te zien. Maar... je moest echt heel heel (heul) goed kijken.

Het was inmiddels 16.45u. Dankzij het zonnige weer, zou het nog wel een klein uurtje licht blijven. We gingen nog even snel opzoek naar ingangen van Groeven. We slingerden wat rond door het landschap en passeerden meerdere Grenspaaltjes (met België).  We liepen in de richting van de top van D'n Observant; een kunstmatige heuvel van 170m hoog, op het plateaux van de Sint-Pietersberg. 

Groeves vonden we niet. Eenmaal aangekomen op de top hadden we wel prachtig uitzicht over de omgeving. Met het invallen van de avond hadden we nog 1 laatste doel en dat was het horen van baltsende Oehoe. Voor ons beiden zou dat nieuw zijn. En...verrassend genoeg lukt dat nog ook. Terwijl we in stilte om ons heen zaten te kijken, hoorden we in de verte een Oehoe roepen. 

Even later kwam een Houtsnip onhandig door de bosjes langsvliegen en storrte min of meer neer op de top van de heuvel.

Voldaan liepen we terug naar de auto en reden richting Rosmalen. Donny reed vanaf daar met zijn auto naar Waalwijk en ik keerde terug naar Amsterdam.

Ijmuiden - 21 januari 2022

De wekker ging om 07.15uur. De komende weken is het nog te donker om heel vroeg op pad te gaan, waardoor dit nog een prima tijd is om de ogen te openen. Daarbij komt dat Donny en ik vandaag niet al te ver zouden rijden.

Ik volgende m'n snelle ochtend-routine en liep om 07.35 naar de lift, die toegang geeft tot de garage. Ik verlaat het huis eigenlijk altijd op mn slippers, in korte broek en T-shirt. Eenmaal bij de auto kleed ik me om in m'n "vogel-kloffie". Ditmaal doe ik in de garage zelfs al m'n schoenen aan. Normaal gesproken rijd ik het liefst met m'n slippers aan en verwissel dat op de plaats van bestemming. Donny komt me echter ophalen en met zijn auto zullen we verder rijden naar Ijmuiden.

Bepakt en bezakt loop ik de garage uit en ga alvast langs de kant van de weg staan. Rugzak mee, Statief mee, boodschappen tas bij me met hierin wat versnaperingen en "de team mok" (m'n nieuwe drinkbeker voor de lekkere warme of koude drank).

Donny komt goedgehumeurd om 07.45 aanrijden. Ik gooi m'n spullen achterin de wagen en een minuutje later zitten we alweer op de A10 richting het zuiden en door naar Haarlem, richting Beverwijk / Ijmuiden.

Rond 08.15 parkeren we en verzamelen onze spullen: verrekijker, camera, geluidsapparatuur. Via het haventerrein lopen we naar de (grote) vuurtoren. Onderweg zien we wat Vinken en Huismussen. 

Onderaan de vuurtoren ligt een bunker. Deze gaan we even in om te checken op leuk "overwinterend spul". We kruipen door de bossage om bij de toegangsdeur te komen, die daarachter verscholen ligt. Gebukt passen we net door de metalen deur en moeten ons laag houden, vanwege de ruimte die (denk ik) 1,30 hoog is. 

Ik ben voor weinig bang, maar spinnen...hoe klein ook... vind ik echt niet fijn. Donny waarschuwt me nog dat ik beter niet door kan gaan of niet moet kijken: "want het stikt van die grote kruipers". Maar een overwinterende Dagpauwoog, die Donny inmiddels al gevonden had, wil ik toch ook echt wel zien. Deze held "zet dus door" en overwint z'n angst 😖😉.

Met deze eerste bunker die we checken zullen er nog veel meer volgen. Maar eerst lopen we via het haventerrein en de jachthaven richting de Zuidpier. In de jachthaven staan we even stil bij een leuk groepje vrolijke Huismussen. Verrassend genoeg zien we hiertussen opeens een man Zwartkop zitten. De mussen vliegen als groepje richting de horecagelegenheden, de Zwartkop blijft in het helm zitten langs de basaltblokken.

Iets verderop, weer tussen het helm langs de basaltblokken van de jachthaven, zit een man en vrouw Roodborsttapuit. 

We gaan de Zuidpier op. Op zee is het nog behoorlijk mistig. In het begin van onze wandeling is het zicht een meter of 200-300. Later, richting het einde van de Zuidpier klaar het toch al behoorlijk op. Vlakbij het hek dat op de Zuidpier staat, zien we een Drieteenmeeuw liggen. Hij is vers dood; niet stijf, het oog is nog helder en punt gaaf. Donny verstopt 'm, zodat we deze op de terugweg kunnen meenemen.

Op en langs de pier zien we eigenlijk geen enkele meeuw. Daarentegen zien we een aardige groep van 23 Paarse Strandlopers. Op zee zien we 5 Zwarte Zee-eenden dobberen, er vliegen Smienten rond en verder zien we wat Futen en Aalscholvers (die al weer hun broedkleed hebben aangetrokken).

We lopen terug richting het strand en pikken de Drieteenmeeuw mee. Via de jonge duintjes lopen we het strand af. Donny wijst mij op een zeldzaam mosje, die hij een week hiervoor al had gevonden: "Zuidelijke citroenkorst". Het bevindt zich op de stenen "ombouw" van een betaalautomaat. Het zijn zeer kleine (maar dan ook echt heel klein) oranje/geel -achtige stipjes. Op dezelfde stenen ombouw groeit Dik geleimos.

We lopen over de parkeerplaats en zien bij het hotel nog een Zwarte roodstaart. Eenmaal bij de auto aangekomen bergen we de Drienteenmeeuw op en nemen een kop thee, met wat lekkers erbij. 

Ik schrijf dit allemaal snel en eenvoudig op. Maar ondertussen is het al een uurtje of 13.00 en zijn we al een goede 5 uur oppad: de tijd vliegt. Inmiddels is de lucht blauw en schijnt het zonnetje heerlijk. Het is windstil. 

Vanochtend hadden we een eerste voorproefje genomen door een bunker in te gaan. De rest van de middag bezoeken we er nog veel meer. Avontuurlijk is dit zeker! Soms moeten we een bunker op klimmen, de andere keer kruipen we op onze knieën door het zand om binnen te komen. Gelukkig hebben we hoofd- en zaklampen bij ons, want het is aarde donker.

Voor mij is het de eerste keer dat ik overwinterende Vleermuizen zie. In 1 bunker zijn het zelfs 9 Watervleermuizen die bijelkaar hangen. Echt heel erg leuk om mee te maken. Ze hangen in een soort van pijp, waar water doorheen druppelt. Het heeft iets mysterieus: we staan gebukt in een aarde donkere ruimte, onder de grond, te staren naar een buis in het plafond met onze lampjes. En ondertussen hoor je het gedruppel van het water, echoën in de ruimte.

In totaal hebben we in de diverse bunkers 12 Dagpauwogen, 2 Kleine Vossen, 13 Roesjes en 12 Watervleermuizen kunnen zien.

Hierna maken we nog een wandeling langs het Kennemermeer en zien enkele Vuurgoudhanen, Goudhaantjes, een Sperwer en Tjiftjaf. Een schuwe Vos kruist nog ons pad en vervolgd snel, rennend door de plassen, zijn weg.

Als we bij de auto aankomen is het inmiddels donker aan het worden. We rijden via Spaarnwoude en Halfweg terug naar Amsterdam. We hadden deze route-touristique gekozen in de hoop om een (Veld)uil tegen te komen; you never know... 😃. Leuk genoeg lukt het ons nog ook; een Ransuil vliegt voor onze auto langs.

Eenmaal thuis gekomen doen we wat boodschapjes en gaan daarna lekker aan de slag in de keuken.

Camperduin - 15 januari 2023

Voor zondag was er een flinke wind voorspeld. Qua regen zou het wel "te doen zijn".

Donny en ik hadden zaterdagavond bedacht om de volgende dag te starten aan zee. Wellicht dat de wind (zw) nog wat zou opleveren. Waar precies...dat zouden we onderweg nog even bedenken.

Terwijl we op zondag in de auto zaten en richting Alkmaar reden, vatten we hat plan op om even de boulevard bij Bergen aan Zee te checken. Wellicht dat we daar vanuit de auto, direct over zee konden kijken.

Onderweg luisterden we gezellig naar Vroege Vogels op radio 1. 

Eenmaal aangekomen, bleek dat helaas net niet mogelijk te zijn. De jonge duintjes, waren juist iets te hoog. Om vol in de wind, buiten de auto te gaan staan was te heftig. Een telescoop zou alle kanten op wiebelen en bovendien zou al het zand veel roet in het eten gooien (maar dan te lezen als "zand in het gezicht").

We reden snel weer door, weg uit Bergen aan Zee. Vlak buiten de woonkern pikten we een prachtige Blauwe Kiekendief op, die met alle kracht tegen de wind in probeerde te vliegen. Dat lukt, maar wel met heel wat buitelingen.

We zetten koers richting Camperduin. Eenmaal geparkeerd, pakten we ons goed in: regenjas, ik muts op, tikkertje en notitieboekje mee.

We kozen ervoor om aan de buitenzijde van het hok (telpost) te gaan zitten, op onze krukjes. Juist de buitenzijde gaf de meeste bescherming en was het mogelijk iets uit de wind zitten. Tot 12.00 hielden we het vol. Al met al was het een hele leuke telling.

De jager die langs vloog en ik uitschold voor Kleine, wist Donny af te maken tot Grote. Verder vlogen er 43 Drieteenmeeuwen langs, hadden we 3 Dwergmeeuwen, 2 Middelste Zaagbekken, wat Futen en Zwarte Zee-eenden.

We vervolgende onze weg door de polders. We pikten Dwergganzen mee, hadden een hele leuke Aalscholver met rode ring en vonden een 3-tal Patrijzen..

Via diverse weggetjes en langzaam rijden, kwamen we in Den Helder terecht. We kozen een plekje om te parkeren uit, boven op de dijk, zodat we vanuit de auto zicht hadden over (Wadden)zee. We hebben hier een uurtje gestaan. De regen kletterde gezellig op het voorruit. Maar door de harde wind en de auto goed neer te zetten, konden we prima door het geopende zij-raam kijken, zonder dat we nat werden. Ook nu zagen we wat Drieteenmeeuwen, vloog er zelfs 1 prachtig over de dijk langs de auto en pikten we een Dwergmeeuw en wat A/Z-jes mee.

Het laatste uurtje dat het licht zou zijn besloten we via de polders richting Den Oever te rijden. Bij het wegrijden van de dijk troffen we een gekleurringde Zilvermeeuw aan. De gegevens hadden we opgestuurd en al snel kregen we reactie; HVE50 bleek als nestjong in juli 2019 geringd te zijn te Amrum en sindsdien Den Helder regelmatig te bezoeken.

Onderweg hadden we een leuke groep van 7 Patrijzen, zagen we een Witbuikrotgans en hadden we zicht op een prachtige Groene Specht op een gazonnetje in een tuin.

Den Oever verlieten we natuurlijk niet, na een heerlijke vette hap bij onze favoriete snackbar. De Visserspatat en Havenburger is een echte aanrader...afgemaakt met een lekkere Milkshake aardbij.

Ooievaars zoeken op 14 januari 2023

Het weekend van 14 en 15 februari was uitgeroepen tot "Ooievaar Telweekend".

De weersvoorspelling voor zaterdag was "bar-en-boos" te noemen. Veel wind, veel regen en dat onophoudelijk. Ik had bedacht gewoon lekker de auto te pakken en wat rond te gaan rijden, opzoek naar Ooievaars. Heerlijk comfortabel; warm, droog en je ziet nog is wat.

Ik reed vanaf Amsterdam naar Amersfoort / Leusden. Vanaf daar ben ik de snelweg afgegaan, om binnendoor naar Achterberg - Scherpenzeel - Renswoude te rijden. De ruitenwissers deden optimaal hun best. De verwarming stond niet al te hoog. Ik vermaakte me prima. Hier een Buizerd, daar een Knobbelzwaan en soms een overvliegende Turkse Tortel.

Ik reed verder en ging de A-12 onderdoor bij Veenendaal. Via de Amerongse bossen reed ik richting de uiterwaarden van de Neder-Rijn, de Lekdijk op. Bij het Sluizencomplex van Amerongen bleef ik wat langer rondhangen. Wat een leuk natuurrijk recreatiegebiedje is dat zeg.

Op een rustig tempo passeerde ik Wijk bij Duurstede en reed nog steeds via de Lekdijk, bovenlangs Culemborg. Hier trof ik ein-de-lijk de eerste 2 Ooievaars aan. In de omgeving waar zij liepen stond een broedpaal. De lek stak ik over met het veerpontje van Culemborg. Wat een gezellig dingetje zeg. 

Culemborg passeerde ik snel en reed weer terug richting de Lek in oostelijke richting, naar Beusichem, Ravenswaaij, Zoelen en Tiel. Ik kruiste de A-15 en reed naar het dorpje Wadenoijen. Pas tussen Varik en Ophemert vond ik de 3e en 4e Ooievaar.

De route die ik had gekozen om langs de Lek en Waal te rijden was prachtig. Met het slechte weer, gaven deze rivieren een extra dimensie. Het water stond hoog, stroomde snel en gaf een wat donker karakter.

Ik vervolgde mijn weg richting Waardenburg en vanaf hier ging ik langzaam richting het noorden, via Geldermalsen, Tricht en landgoed Marienwaerdt. Vlakbij afrit 14 van de A-2 vond ik de 5e en 6e Ooievaar.

De A-2 reed ik nog niet op. Ik ging nog even verder aan de westzijde van de A-2 via Rhenoy, Acquoy en Schoonrewoerd. Hier was ik mooi bij een oprit naar de snelweg gekomen en reed richting Breukelen om Donny op te halen.

Het dorpje Haarzuilens reed ik nog even in en ook daar kon ik nog een Ooievaar noteren die inmiddels z'n slaapplek opgezocht had op een broedpaal.

Al met al een heerlijk daggie.

Gestreepte Dolfijn - Zaterdag 07 januari 2023

Afgelopen week was Toy fanatiek al zijn belevenissen aan het opschrijven. Inmiddels is hij ook aan het experimenteren als ware Vlogger, binnen Youtube.

"Wat is dat toch leuk, om belevenissen en verhalen terug te lezen", zei ik tegen Donny, toen wij verhalen uit de ouwe doos aan het bekijken waren. Voor mij heel herkenbaar, omdat ik er zelf bij was. Ik zat te filosoferen om toch ook maar weer eens wat op te gaan schrijven. "Hoe kan je dat het best doen", vroeg ik mij af. "Gewoon een blog starten", zei Donny.

Terwijl ik lekker bezig was en in gedachten verzonken, met dingen die mij bezig houden, schoot mij dit blog door m'n gedachten. Niet eens onder het stof weggestopt, maar veel verder...in de donkere catacomben van "ik weet niet waar".

Maar goed...alles werkt nog. Het enige dat ik hoef te doen, is door typen. En flinke sprong van 2012 naar 2023. Net doen of er niets gebeurd is en gewoon de volgende belevenis opschrijven. Daar komt ie...:

Voor ons vogelaars begint de dag al vroeg, toch? Zo rond zonsopkomst moet je er wel bij zijn. Voor anderen begint de dag ook vroeg, maar dan op een later moment. Zo rond 09.00uur begint het dagelijkse leven wel op gang te komen. Of is dat eigenlijk later? Afin...het maakt niet uit. Ik liep in ieder geval rond 09.30uur in de Villa Arena, Woonboulevard Amsterdam; zoekend naar bank, gordijnen, vloerkleed...je kent het wel...spul om een huis in te richten.

Inmiddels ben ik ook heus lid geworden van de app-groep: "Zeldzame Zoogdieren NL". Terwijl ik mij verdiepte in meerdere tinten grijs (niet te verwarren met Fifty shades of grey) werd ik gelukkig afgeleid door fijne berichten via de Zoogdieren app-groep. Langs de pier van Hoek van Holland was een Gestreepte Dolfijn ontdekt. Het beest werd kennelijk al een kwartier waargenomen.

Wat is er mooier dan je hierdoor laten afleiden...toch? Die bank kan morgen ook wel!

Met snelle pas ging ik richting de auto, verliet de Woonboulevard en snelde naar Hoek van Holland. Een uurtje later stond ik met mn kop heerlijk in de wind naast de auto, trok mn vogelpakkie an en rende de pier op.

Ik had de auto langs de Emmaboulevard geparkeerd, ter hoogte van Verkeerscentrum Hoek van Holland. Vanaf hier was het nog een aardige wandeling, maar met het tempo dat ik had, was dat zo overbrugd (leuk...de pier overbruggen).

Met het bereiken van het einde van de pier had ik de Gestreepte Dolfijn al snel in beeld. Het dier zwom aan de noordzijde van de pier, op een afstand van 200 tot 300 meter. Met regelmaat was hij te zien. Vaker alleen de rugvin en soms de gehele snuit, kop en rug. Wat een zeldzaamheid in Nederlandse wateren, zeg! Fantastische om mee te maken.

Tussen 12.00uur en 13.15 ben ik op de locatie gebleven om even te genieten.

Vervolgens heb ik mijn missie van de dag, het uitzoeken van een bank, vervolgd. Ook Woonboulevard Alexandrium is hiervoor een prima locatie gebleken.