Terwijl ik deze titel typte, zat ik bedenken: wat is de betekenis eigenlijk van wat ik opschrijf. Nou...en dan is google snel gevonden 😀.
Wanneer Veen in lange banen wordt uitgebaggerd, ontstaan (lange) kuilen en daarlangs hogere dijkjes. Je krijgt min of meer "geulen".
Een Weer is een verveend deel (zo'n lange kuil), dat volloopt met water.
Een Rib is een smalle strook land, waarop uitgebaggerde turf te drogen wordt gelegd.
Zo ontstaan dus Weren en Ribben: de Weerribben.
Zondag gingen we dat eens beter bekijken. Niet om wat ik net heb opgeschreven, te controleren. Want dat vroeg ik mij dus pas af toen ik dit opschreef, nadat wij er geweest waren.
Het bezoek aan de Weren en Ribben was ingegeven vanuit een zeldzame vogel. Ik heb er al twee handen vol van. Donny had er nog echter nul. Terwijl wij op zaterdag ons speleologische avontuur beleefden, werd vanuit de Weerribben een Ringsnaveleend gemeld. Samen waren we er al 2 of 3 keer voor naar Appingedam gereden. Donny had nog is een poging gedaan bij Castricum en Den Bosch. Steeds was de vogel de winnende partij.
Deze zondag, zou het anders zijn...
Het komt niet vaak voor dat we pas halverwege de ochtend afspreken. Maar eerst moest er nog even in de tuin geteld worden. Het was namelijk het nationale tuinvogel-tel-weekend. Bij mij op het balkon was er natuurlijk nul-komma-nul vogelactiviteit. In de Breukelense tuin was dat zeker anders. Opeens zijn Staartmezen en een Zanglijster dan "punten waard".
Maar goed...hierna reden we los van elkaar richting Carpoolplaats Muiderberg. Vanaf hier was het een uurtje rijden naar de Woldlakerplas in de Weerribben.
Bij aankomst zwom de Ringsnaveleend (gelukkig) rustig op de plas. Voor mij was het de eerste keer dat ik een Ringsnaveleend zag duiken. Ook baltsgedrag had ik niet eerder gezien. Bij het duiken viel het mij op, dat ie een heel klein sprongetje maakte en daarmee heel ligt het water uitkwam. Daardoor waren de poten enigsinds te zien (en beter te fotograferen). Ik vond het hele leuke nieuwe ervaringen.
Na een klein uurtje gingen we verder. We bezochten even een kijkhut, waar we 2 jaar eerder een Otter zagen. Het was een beetje viezig aan het miezeren en er stond een onaangenaam windje. Het nodigde niet echt uit om hier lang te blijven. We stapten in de auto en besloten in de omgeving opzoek te gaan naar ganzen voor ringen en wat zeldzaams.
Via allerlei weggetjes kwam we terecht bij landgoed de Eese. Hier maakten we een wandeling door het bos. Hier hebben we ons 1,5 uur prima weten te vermaken. Eenmaal bij de auto gekomen, reden we helemaal binnendoor terug naar de snelweg, via Noordwolde, Zandhuizen, Appelscha, Vledder, Frederiksoord, Wilhelminaoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten