Trameland op Ameland

Nooit gedacht dat we met z’n 4-en een lang weekend op Ameland zouden doorbrengen, dat Frank voor ons allemaal zou koken en we gebroederlijk onze poten op tafel lieten rusten terwijl we ons te goed deden aan chips en borrelnootjes.

Maar dat waren dan de avonden. Overdag ploegden Martijn, Donny, Frank en ik ons een weg door het slik van “Het Oerd” en fietsten we ons helemaal suf door (slecht) weer en (harde) wind. Wat een top weekend was het!

 

Een half jaar eerder hadden Frank en Donny een leuke uitdaging bedacht: met twee teams een bigday houden en het tegen elkaar opnemen in een wedstrijdvorm. De teamsamenstelling werd: Frank en Martijn + Alwin en Donny.

 

Met dat idee gingen we aan de slag en de uitwerking volgde in het weekend van 17 t/m 19 november, op Ameland. Ameland hadden we als speelveld gekozen, omdat:

- het een relatief klein oppervlak is, 

- voor ons allemaal het behoorlijk onbekend terrein was

-“je er gewoon niet zoveel over hoort”.

 

Hoe dichter we bij het 3^e weekend van november kwamen, hoe groter de strijd werd.

Inmiddels was een app-groep aangemaakt met als naam: “Trameland”…een verwijzing naar Trammelant op Ameland. Ook hadden we van te voren onderdak (huisje), vervoer (fiets) en oversteek (veerboot) al geregeld.

 

We hadden een leuk programmaatje bedacht voor het weekend:

-        Vrijdag, gezamenlijk het eiland verkennen

-        Zaterdag, The Bigday

-        Zondag, met z’n allen “uitvogelen”

 

Verkenningsdag

En zo stonden we vrijdag bij het veerhaventje van Holwerd te wachten, tot we de eerste boot naar Ameland op mochten. Na een mooi overtocht van een uur, slingerend over een spiegelgladde Waddenzee om de smalle vaargeul te volgen, arriveerden we op het eiland.

Onze (elektrische) fietsen stonden keurig klaar, en na een korte instructie van de rijwielhandelaar vervolgenden we onze weg naar de accommodatie (waar we de avonden zouden doorbrengen). Het was huisje “Ambla” geworden, in het eerste dorpje vanaf de veerboot gezien: “Nes”. Na een korte inspectie van het huisje, zagen we dat dit er keurig bij lag: knusse woonkamer, complete keuken, 4 bedden op de vliering en een aangename badkamer, kortom… prima!

 

Onze eerste dag op het eiland zat enorm mee qua weer. Amper wind, veel zonneschijn en een aangenaam temperatuurtje. We startten de verkenning van het eiland fietsend langs de waddendijk in westelijke richting.

Vervolgens keerden we om en reden terug naar Nes, om vanaf daar naar de duinen te fietsen en het Groene Strand te verkennen.

Over het gehele eiland werden we verrast door grote aantallen Grote Barmsijzen. Dat er in ieder berk wel enkelen zaten, is te overdreven geschreven... maar het geeft wel weer hoe het voelde.

Een groot deel van de middag hebben we over het Groene Strand gestruind, in westelijke richting. Een Middelste Jager zat rustig op het strand en liet zich erg leuk bekijken. Enkele Ijseenden, waaronder een prachtig mannetje met lange staart, waren goed te bewonderen. En we werden verrast door een groep van 70 Sneeuwgorzen en 170 Fraters. Ook Velduilen en Blauwe Kieken waren niet onderbelicht…we kwamen er wel 5 van tegen.

 

Terwijl we terugliepen richting de strandopgang om onze fietsen op te halen, hoorden we rond zonsondergang een Siberische Tjiftjaf enkele malen roepen. Helaas slaagden we er niet in de vogel te zien of het geluid op te nemen.

 

Terug bij ons huisje ging Frank meteen aan de slag om een lekker maaltje te koken. We hadden een grote pan, vol met risotto. Ondertussen lagen onze accu’s voor de elektrische fietsen aan de stekker, om de tocht der tochten de volgende dag aan te kunnen.

 

De verkenning van het eiland en onze voorbereiding vooraf, namen we gedurende de avond nog een keer zorgvuldig door…zodat zaterdag beide teams de strijd strijdbaar en strijdlustig kon aangaan.

Na een gezellig kaartspelletje, doken we onze nesten in om weg te dromen over de dag die komen ging.

 

Bigday

Frank en Martijn vertrokken rond 05.30, wij kort daarna.

In onze (luxe) fietstassen hadden we eten voor de gehele dag meegenomen en kleding om de voorspelde regenachtige dag door te komen. De weersvoorspelling was namelijk behoorlijk bar en boos. De ochtend zou nog redelijk zijn, maar de middag kon echt in het water gaan vallen. Maar goed…dat was voor latere zorg.

 

In het donker gingen we de eerste uren opzoek naar uilen. Kerkuil lukte direct, maar Ransuil werkt niet mee.

In de ochtendschemering waren we bij het meest westelijke dorp op Ameland aangekomen: Hollum. Ook hier keken we nog even uit naar Ransuil, maar die gaf echt niet thuis. Wel zagen we meerdere Houtsnippen.

De eerste 1,5uur daglicht verkenden we het Hollumerbos en dan met name de buitenzijde langs de Fenneweg. Cadeautjes waren hier Zwartkop, Appelvink, Zwarte Mees.

De ochtend vorderde voorspoedig. We bezochten allerlei leuke gebiedjes en sprokkelden Sperwer, Velduil Kuifeend, Tafeleend, Dodaars en Baardman binnen.

Het Groene Strand bood ons, net als gister, weer al het moois. Als kers op de taart zagen we hier een Ruigpootbuizerd op aanzienlijk afstand het eiland opvliegen.

Ook startte bij het Groene Strand de weersomslag. De ochtend zat mee, maar vanaf een uur of 11.30 begon het te regenen… en niet zo’n beetje ook. De regenbroeken gingen aan en de capouchon ging over de hoofden.

Onverschrokken gingen we door. In Ballum vonden we Turkse Tortels en verrassend genoegd vloog precies daar een Grote Gele Kwikstaart over. Bij een boerderij hoopten we Ringmus te zien…maar we moesten het doen met het zien van onze concurrenten. Met z’n 4-en hebben we hier even voor het slechte weer staan schuilen.

Toen het ietsje minder ging regenen vervolgden we onze weg naar de Waddenkust. In een snel tempo wisten we fietsend in westelijke richting lepelaar, Ijsvogel, Kleine Zilverreiger, Paarse Strandloper en Roodborsttapuit binnen te tikken. Terug in Hollum waren we op het meest westelijk punt van onze tocht en moesten we langzamerhand naar het oosten toe. Dat betekende vol in de tegenwind en met de striemende regen in het gezicht. Door onze elektrische fietsen viel het met die tegenwind wel mee. We waren vooral door en door nat. Onze grootste missers waren er diversen, maar Holenduif en Torenvalk deden toch wel een beetje pijn. Hier lag onze focus tijdens de fietstocht op, maar uiteindelijk vonden we deze niet.

 

De tijd ging enorm snel voorbij en het licht werd daarmee ook rap minder. Rond 16.00uur begon het echt al snel af te nemen. Op een plek waar we gisteren Knobbelzwaan zagen, waren deze nu ook aanwezig. Onze laatste gericht zoektocht in het afnemende licht, werd naar Zwarte Rotgans. Martijn en Frank hadden deze gevonden vlakbij Nes en aan ons doorgegeven. Vanaf de Knobbelzwanen naar de locatie van de Zwarte Rotgans was het 15 minuten fietsen. Doordat we de vogel heel snel gevonden hadden, konden we het laatste licht gebruiken om nog even snel langs de waddendijk te fietsen. Onverwacht leverde dit ons de laatste soort van de dag op: Zwarte Ruiter. In de stromende regen en totaal doorweekt gaven we elkaar een hand, als teken dat onze strijd erop zat. Vol met energie, zeer voldaan en met behoefte aan wat droge kleding, fietsten we terug naar ons huisje.

 

De Spar, die om 17.00uur sloot, hield z’n deuren nog even ietsje langer voor ons open. Bij het afrekenen van bier, wijn, nootjes en chips werd ik gevraagd mij te legitimeren vanuit leedftijd-controle. Dat ik al bijna 20 jaar voorbij “het meetmoment” ben, zag de kassier niet en met een brede glimlach liet ik mijn rijbewijs zien.

 

In het huisje werd de verwarming even goed aangezet om te proberen alle kleding een klein beetje droger te krijgen. Aan de verrekijkers, telescopen en camera’s werd meteen “onderhoud” verricht om ze te ontdoen van zand en water.

Het Chinese eten dat Martijn en ik hadden gehaald, legden we sfeervol op de eettafel neer, als een soort van lopend buffet. Hier konden we opscheppen, om vervolgens gezellig in de zithoek te gaan eten en onze verhalen te delen.

 

De evaluatie van de dag deden we uitvoerig. We hadden ook zo veel beleefd en te delen. Uiteindelijk had team Martijn + Frank 101 soorten gezien en team Donny + Alwin 98. Met 3 soorten verschil waren zij de winnaars van deze editie. Als je alle soorten bijelkaar optelt kwamen uit op een dagtotaal van 117 soorten.

 

Uitvogelen

Zondag stonden we weer optijd buiten. We hadden het huisje al opgeruimd en onze spullen verzameld, zodat we vlak voordat de Veerboot vertrok alleen nog alles hoefden op te halen.

Op een rustig tempo fietsten we richting het oosten. Zowel vrijdag als zaterdag waren we nog helemaal niet in die hoek geweest. Onderweg vonden we een Dwergmeeuw die ziek leek en zich zwak toonde, zittend op een weg. Het beestje at nog wel wat en vloog ook nog rond. Of deze het overleefd heeft…? Fotogeniek was deze echter wel.

Een enorme wandeling maakten we over een uitgestrekt slikgebied. Dit was een “voorloper” van Het Oerd. Het was hier glibberen en glijden. Diepe slenken zorgden ervoor dat je jezelf soms vast liep. Om te voorkomen dat je echt zo uitglijden, was teruglopen en een nieuwe route zoeken soms het beste.

 

Om optijd te zijn voor de boot van 16.00 begonnen we rond 13.30 aan onze wandeling en fietstocht terug naar ons huisje. Eenmaal bij de fietsen aangekomen, keken we nog 1 maal achterom naar het prachtige landschap op het oostelijke deel van Ameland. 

 

Met alle spullen bij ons die wij in het huisje hadden opgehaald reden we niet direct naar de boot toe. Een Roodhalsgans lokte onze nog even naar de weilanden bij Nes. Een Roodhalsgans en Zwarte Rotgans in 1 kijkerbeeld was toch wel een leuk momentje. 

Zo’n 1,5uur later en een bootreisje verder zetten we weer voet op vaste wal. Na een stevig handdruk en de oprechte wens om ons avontuur niet bij 1-maal te laten, namen we afscheid van Frank en Martijn. Hopelijk is een traditie geboren.

 

Op de route Holwerd – Breukelen kom je natuurlijk langs Den Oever. En Den Oever kan je niet voorbij gaan, zonder de favoriete snackbar te bezoeken. Hier stopten we ons vol met Visserspatat, Milkshake en Burger.

Ijmuiden

Met “Vroege Vogels” op Radio1 vanuit bed wakker worden, was ook wel eens iets anders.Na het item gehoord te hebben van de fenologische-lijn, werd het toch echt wel tijd om er uit te gaan en haastten we ons naar Ijmuiden.

Waren we zaterdag de hele dag op Texel te vinden, zondag vermaakten we ons hier de gehele dag.

 

We waren van plan direct naar de Zuidpier te gaan om over zee te kijken, alleen merkten we dat er zoveel trek in de lucht zat, dat we eerst hier wat aandacht aan wilden geven. 

Vanaf de locatie waar we de auto geparkeerd hadden, liepen we langs de jachthaven opzoek naar een geschikte plek om de landtrek te kunnen zien. In de lucht zagen we dat de vogels niet de pier of duinenrij volgden, maar een klein beetje meer via het binnenland gingen…eigenlijk net achter de jachthaven langs. 

Zodoende liepen we terug naar het Kennemermeer en installeerden ons op een hoge duin. Dit gaf ons zicht over strand en zee, maar ook ver richting het oosten…het binnenland in. Vanaf zee zagen we al langere tijd een enorme dreigende lucht onze kant op komen. Dat hier flink wat regen uit kwam, was niet verrassend. We pakten onze spulletjes op en liepen weer naar de auto.

Het leuke van Ijmuiden is, dat hier diverse bunkers liggen vanuit WOII. Deze zijn toegankelijk en kunnen overwinterende vleermuizen en (nacht)vlinders een droog plekje en stabiele temperatuur bieden.

Toen we onze grootste spullen teruggelegd hadden in de auto, gingen we naar de bunkers toe, om tijdens de regen (binnen) naar al dit leuks te zoeken. We zag mooie aantallen Dagpauwogen en Roesjes die in alle stilte en rust in de bunkers aan het plafond hingen. Ook vonden we drie zeer zeldzame Dubbelstipsnuituilen; een zuidelijke nachtvlinder, die ietsje vaker in het noorden te vinden is. Voor Donny was het inmiddels het 4^e exemplaar, na een eerder bezoek.

 

Buiten keken we nog even naar paddenstoelen, zwammen en gallen. Inmiddels was het niet zo zeer opgeklaard, maar wel droger geworden: een mooi moment om toch nog even naar de pier te gaan.

Vanuit de auto pakten we onze telescopen, ik deed even snel m’n muts op, we dronken nog een laatste kop thee vanuit de thermosfles en wandelden daarna weer naar de Zuidpier toe.

echt judasoor

 Het knmi had voor de middag, vanaf 15uur, code geel afgegeven voor de kustprovincies. Er zou een aardige wind vanuit het westen aantrekken, tot 80km per uur. Tijdens onze wandeling naar de pier toe, was ook wel echt te merken dat er een goede wind stond, vanuit het westen. De wind gierde door de jachthaven heen en bracht een hoog suizend geluid voort, door alle masten en zeilboten die er lagen.

Die pier zelf (zoals verwacht) was afgesloten, maar de vuurtoren die hier staat gaf veel beschutting. Om een hoekje van de vuurtoren hadden we mooi zicht over “de kom” die de twee pieren vormen.

De ene na de andere bui bereikte de kust, maar wij stonden prima droog. De wind maakte het vooral spectaculair. Qua aantallen vogels was het rustig. Wel plofte er precies voor ons een Alk neer, snelde een Kleine Jager langs ons heen en waren diverse Dwergmeeuwen tegen de harde wind in aan het ploeteren.

Rond 16.30 nam het licht, met name door de donkere wolken, snel af en kozen we er voor om terug naar de auto te gaan.

Al eerder, terwijl we met onze kop in de wind stonden, was het idee geboren om vanavond een lekkere winterse kost te gaan maken: (veel) Boerenkool met 2 rookworsten, Pompoensoep vooraf en Creme brule als nagerechtje.Eenmaal thuis en met de boodschappen bij ons gingen we meteen aan de slag en stond al snel een lekker maaltje klaar. Een heel gezin had er van kunnen eten, maar met z’n 2-en was het een stukke beter.

Izabeltapuit op Texel

Het begon net een beetje licht te worden toen we zaterdag 04 november in ’t Horntje reden om Bastiaan op te halen, een vriend van Donny.

Vrijdagavond zaten we überhaupt nog de plannen te bedenken en Texel had uiteindelijke “de beste papieren”.

Eenmaal bij Bastiaan kregen we nog snel een rondleiding door z’n huis (waar hij de volgende dag uit weg zou verhuizen) en werd voor de beide heren een kop koffie gezet.

 

Vanaf ’t Horntje gingen we een fijne wandeling maken in de richting van Oudeschild. Vrijdag en in de nacht naar zaterdag toe, had er een fikse zuider storm gestaan. Deze had alles even lekker opgeschud. Aan de oostzijde van Texel, dus door de Waddenzee, waren vrijdag diverse Vaal Stormvogeltjes en Stormvogeltjes gekomen. Nu, op zaterdag tijdens onze wandeling, zagen we diverse Drieteenmeeuwen vlakbij langs vliegen, vloog een Roodkeelduiker voorbij en waren tientallen Dwergmeeuwen op akkers aan het foerageren.

 

Onze bestemming was uiteindelijk om bij een Izabeltapuit uit te komen, die iets ten zuiden van Oudeschild langs de dijk zat. Een paar dagen geleden was deze ontdekt en werd nog steeds dagelijks gezien. Van op afstand zagen we al waarnemers staan en bovendien was de vogel eerder via Rare Bird Alert doorgegeven. We wisten dus dat we goed opweg waren.

 

Eenmaal bij de locatie aangekomen was de Izabeltapuit rustig z’n ding aan het doen, terwijl wij alleen met z’n drieën (kan dat?) aanwezig waren. We hadden prachtige mogelijkheden om in alles rust foto’s te maken.

De vogel benaderd ons steeds op enkele meters en op een gegeven moment had hij Donny zelfs op een centimeter op 50 bereikt.

We zijn er een goed uur bij gebleven en in die tijd gaf de Izabeltapuit een mooie show weg, terwijl deze wormen op at en zich in alle rust aan het poetsen was.

 

Via het binnenland wandelden we rustig terug naar ’t Horntje. Bastiaan ging hier zijn eigen weg en wij kozen een mooi plekje uit om vanaf een gemaal de Waddenzee te overzien.

Het regende en waaide flink, maar we hadden de auto zo neergezet dat we met geopend raam, niet nat werden en goed zicht over het water hadden. In de tijd dat we er stonden zagen we Dwergmeeuwen, enkele Brilduikers, Middelste Zaagbek en Roodkeelduiker langs vliegen.

 

Nu de klok inmiddels een uurtje achteruit gezet is, wordt het echt wel snel donker. Met het donkere, regenachtige weer kozen we ervoor om 17.00uur de boot terug te nemen naar Den Helder. 45 Minuten later zaten we in Den Oever al aan ons standaardmenu: Visserspatat, Hamburger en aardbeien milkshake.

Trintelhaven en Flevoland

 Gisteren stond Trintelhaven en Noord Holland op het programma. Vandaag was de start hetzelfde, alleen ging daarna de route verder Flevoland in.

Donny ontmoette ik om 06.45 bij Carpool plaats Muiderberg. Vanaf hier reden we naar het haventje. In vergelijking met de dag ervoor, was de wind aanzienlijk krachtiger. De bosjes waren wel wat voller. In ieder geval meer mezen. Er vlogen wel wat Kramsvogels over, maar de aantallen van gisteren waren het zeker niet.

We maakten nog een wandeling langs het Ijsselmeer. Scherp merkt Donny een overvliegende Klapekster op. Na een snelle scan op waarneming.nl zagen we dat dit het eerste najaars geval is van 2023 voor Flevoland.

We vervolgden onze tour naar de Flevo Centrale. Hier zochten we een uur of 2 naar soortjes, maar vonden alleen Martijn van der Meij. Met z'n 3-en liepen we nog even door het gebied heen.

Next stop was Kamperhoek. In het bosrijke gebiedje vonden we meteen bij het uitstappen van de auto een grote flock van Koolmees, Pimpelmees, Staartmees, Goudhaan en enkel Vuurgoudhaan. Een krentje leek hier niet tussen te zitten. 

Na een mooie ronde door het gebied gingen we naar onze laatste bestemming: Rotterdamse Hoek. Dit is een bos(je) vlak ten noorden van Urk, direct aan het Ijsselmeer. Toen we de dijk van het Ijsselmeer opliepen vloog direct een Zwarte Stern voor ons langs. Erg leuk, zo laat in oktober. Voor ons beiden was het direct de meest late Zwarte Stern die we tot nu toe hebben gezien. Het bos(je) leverde 2 roepende Havikken op. In het aangrenzende riet, aan de achterzijde van het bos(je) hoorden we Waterral, Baardman en Ringmus.

Inmiddels is de klok een uur achteruit gegaan. Voor de ochtend betekende dat, dat we een uur eerder naar buiten mochten. Was ik gisteren om 08.15 bij Trintelhaven. Vandaag was dat 07.15. Het betekent echter ook dat het een stuk eerder donker wordt. Voor ons betekende het dat we al aan het begin van de avond lekker uit eten waren in Almere, in restaurant Atlantis.

Trintelhaven en Noord Holland

 De weersverwachtingen waren een beetje guur. Vooral aan de kust zou er behoorlijk wat kans op regen zijn. Meer in het binnenland waren de voorspellingen beter.

Voor zaterdag 25 oktober had ik bedacht de dag te starten bij de Trintelhaven, op de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad. Ik was hier om 08.15 met zonsopkomst. Op dit kleine stukje, wist ik mij tot een uur of 11 prima te vermaken. De bosjes zaten behoorlijk vol met Pimpelmezen, Goudhanen en een enkele Vuurgoudhaan. Over de dijk trokken echt wel honderden Kramsvogels, iets minder Koperwieken en behoorlijk wat Vinken.

Vervolgens reed ik naar Enkhuizen, om hier in een groot park langs de doorgaande weg een wandeling te maken. Een fikse, langdurige bui maakte het zoeken wat lastig, alhoewel er behoorlijk wat Goudhanen en Pimpelmezen te horen waren.

Halverwege de middag was ik bij Andijk. Dit dorpje ligt aan het Ijsselmeer An de Dijk (zullen we er maar van maken). Een leuk parkachtig, rommelig natuurlijk gebied ligt hier en nodigt uit om een beetje te dwalen en struinen. Ook hier weer de gebruikelijke Goudhanen, Mezen en Lijsters.

Bij het Dorpje Onderdijk liep ik op de dijk. In een bewaakt moment (meestal zijn ze onbewaakt) hoorde ik ergens een "belletje" vandaan komen: Pestvogel. Ik keek om mij heen, maar zag niets vliegen. En voor mij lag water, met aan de overzijde bomen en bosjes. Ik speelde geluid af en en direct vloog een Pestvogel de top in van een dode boom. Niet veel later zag ik vier van deze (voor mij toch wel mystieke) leuke vogels bijelkaar zitten.

Ik vervolgde mijn wandeling over de dijk en keerde op een gegeven moment tevreden terug naar de auto.

Vanaf hier reed ik via de Noorderdijkweg naar haven de Oude Zeug en de Zuiderhaven van Den Oever. Met wat Zwarte Roodstaarten een heleboel Vinken en wat Dodaarzen sloot ik de dag af.