Nooit gedacht dat we met z’n 4-en een lang weekend op Ameland zouden doorbrengen, dat Frank voor ons allemaal zou koken en we gebroederlijk onze poten op tafel lieten rusten terwijl we ons te goed deden aan chips en borrelnootjes.
Maar dat waren dan de avonden. Overdag ploegden Martijn, Donny, Frank en ik ons een weg door het slik van “Het Oerd” en fietsten we ons helemaal suf door (slecht) weer en (harde) wind. Wat een top weekend was het!
Een half jaar eerder hadden Frank en Donny een leuke uitdaging bedacht: met twee teams een bigday houden en het tegen elkaar opnemen in een wedstrijdvorm. De teamsamenstelling werd: Frank en Martijn + Alwin en Donny.
Met dat idee gingen we aan de slag en de uitwerking volgde in het weekend van 17 t/m 19 november, op Ameland. Ameland hadden we als speelveld gekozen, omdat:
- het een relatief klein oppervlak is,
- voor ons allemaal het behoorlijk onbekend terrein was
-“je er gewoon niet zoveel over hoort”.
Hoe dichter we bij het 3e weekend van november kwamen, hoe groter de strijd werd.
Inmiddels was een app-groep aangemaakt met als naam: “Trameland”…een verwijzing naar Trammelant op Ameland. Ook hadden we van te voren onderdak (huisje), vervoer (fiets) en oversteek (veerboot) al geregeld.
We hadden een leuk programmaatje bedacht voor het weekend:
- Vrijdag, gezamenlijk het eiland verkennen
- Zaterdag, The Bigday
- Zondag, met z’n allen “uitvogelen”
Verkenningsdag
En zo stonden we vrijdag bij het veerhaventje van Holwerd te wachten, tot we de eerste boot naar Ameland op mochten. Na een mooi overtocht van een uur, slingerend over een spiegelgladde Waddenzee om de smalle vaargeul te volgen, arriveerden we op het eiland.
Onze (elektrische) fietsen stonden keurig klaar, en na een korte instructie van de rijwielhandelaar vervolgenden we onze weg naar de accommodatie (waar we de avonden zouden doorbrengen). Het was huisje “Ambla” geworden, in het eerste dorpje vanaf de veerboot gezien: “Nes”. Na een korte inspectie van het huisje, zagen we dat dit er keurig bij lag: knusse woonkamer, complete keuken, 4 bedden op de vliering en een aangename badkamer, kortom… prima!
Onze eerste dag op het eiland zat enorm mee qua weer. Amper wind, veel zonneschijn en een aangenaam temperatuurtje. We startten de verkenning van het eiland fietsend langs de waddendijk in westelijke richting.
Vervolgens keerden we om en reden terug naar Nes, om vanaf daar naar de duinen te fietsen en het Groene Strand te verkennen.
Over het gehele eiland werden we verrast door grote aantallen Grote Barmsijzen. Dat er in ieder berk wel enkelen zaten, is te overdreven geschreven... maar het geeft wel weer hoe het voelde.
Een groot deel van de middag hebben we over het Groene Strand gestruind, in westelijke richting. Een Middelste Jager zat rustig op het strand en liet zich erg leuk bekijken. Enkele Ijseenden, waaronder een prachtig mannetje met lange staart, waren goed te bewonderen. En we werden verrast door een groep van 70 Sneeuwgorzen en 170 Fraters. Ook Velduilen en Blauwe Kieken waren niet onderbelicht…we kwamen er wel 5 van tegen.
Terwijl we terugliepen richting de strandopgang om onze fietsen op te halen, hoorden we rond zonsondergang een Siberische Tjiftjaf enkele malen roepen. Helaas slaagden we er niet in de vogel te zien of het geluid op te nemen.
Terug bij ons huisje ging Frank meteen aan de slag om een lekker maaltje te koken. We hadden een grote pan, vol met risotto. Ondertussen lagen onze accu’s voor de elektrische fietsen aan de stekker, om de tocht der tochten de volgende dag aan te kunnen.
De verkenning van het eiland en onze voorbereiding vooraf, namen we gedurende de avond nog een keer zorgvuldig door…zodat zaterdag beide teams de strijd strijdbaar en strijdlustig kon aangaan.
Na een gezellig kaartspelletje, doken we onze nesten in om weg te dromen over de dag die komen ging.
Bigday
Frank en Martijn vertrokken rond 05.30, wij kort daarna.
In onze (luxe) fietstassen hadden we eten voor de gehele dag meegenomen en kleding om de voorspelde regenachtige dag door te komen. De weersvoorspelling was namelijk behoorlijk bar en boos. De ochtend zou nog redelijk zijn, maar de middag kon echt in het water gaan vallen. Maar goed…dat was voor latere zorg.
In het donker gingen we de eerste uren opzoek naar uilen. Kerkuil lukte direct, maar Ransuil werkt niet mee.
In de ochtendschemering waren we bij het meest westelijke dorp op Ameland aangekomen: Hollum. Ook hier keken we nog even uit naar Ransuil, maar die gaf echt niet thuis. Wel zagen we meerdere Houtsnippen.
De eerste 1,5uur daglicht verkenden we het Hollumerbos en dan met name de buitenzijde langs de Fenneweg. Cadeautjes waren hier Zwartkop, Appelvink, Zwarte Mees.
De ochtend vorderde voorspoedig. We bezochten allerlei leuke gebiedjes en sprokkelden Sperwer, Velduil Kuifeend, Tafeleend, Dodaars en Baardman binnen.
Het Groene Strand bood ons, net als gister, weer al het moois. Als kers op de taart zagen we hier een Ruigpootbuizerd op aanzienlijk afstand het eiland opvliegen.
Ook startte bij het Groene Strand de weersomslag. De ochtend zat mee, maar vanaf een uur of 11.30 begon het te regenen… en niet zo’n beetje ook. De regenbroeken gingen aan en de capouchon ging over de hoofden.
Onverschrokken gingen we door. In Ballum vonden we Turkse Tortels en verrassend genoegd vloog precies daar een Grote Gele Kwikstaart over. Bij een boerderij hoopten we Ringmus te zien…maar we moesten het doen met het zien van onze concurrenten. Met z’n 4-en hebben we hier even voor het slechte weer staan schuilen.
Toen het ietsje minder ging regenen vervolgden we onze weg naar de Waddenkust. In een snel tempo wisten we fietsend in westelijke richting lepelaar, Ijsvogel, Kleine Zilverreiger, Paarse Strandloper en Roodborsttapuit binnen te tikken. Terug in Hollum waren we op het meest westelijk punt van onze tocht en moesten we langzamerhand naar het oosten toe. Dat betekende vol in de tegenwind en met de striemende regen in het gezicht. Door onze elektrische fietsen viel het met die tegenwind wel mee. We waren vooral door en door nat. Onze grootste missers waren er diversen, maar Holenduif en Torenvalk deden toch wel een beetje pijn. Hier lag onze focus tijdens de fietstocht op, maar uiteindelijk vonden we deze niet.
De tijd ging enorm snel voorbij en het licht werd daarmee ook rap minder. Rond 16.00uur begon het echt al snel af te nemen. Op een plek waar we gisteren Knobbelzwaan zagen, waren deze nu ook aanwezig. Onze laatste gericht zoektocht in het afnemende licht, werd naar Zwarte Rotgans. Martijn en Frank hadden deze gevonden vlakbij Nes en aan ons doorgegeven. Vanaf de Knobbelzwanen naar de locatie van de Zwarte Rotgans was het 15 minuten fietsen. Doordat we de vogel heel snel gevonden hadden, konden we het laatste licht gebruiken om nog even snel langs de waddendijk te fietsen. Onverwacht leverde dit ons de laatste soort van de dag op: Zwarte Ruiter. In de stromende regen en totaal doorweekt gaven we elkaar een hand, als teken dat onze strijd erop zat. Vol met energie, zeer voldaan en met behoefte aan wat droge kleding, fietsten we terug naar ons huisje.
De Spar, die om 17.00uur sloot, hield z’n deuren nog even ietsje langer voor ons open. Bij het afrekenen van bier, wijn, nootjes en chips werd ik gevraagd mij te legitimeren vanuit leedftijd-controle. Dat ik al bijna 20 jaar voorbij “het meetmoment” ben, zag de kassier niet en met een brede glimlach liet ik mijn rijbewijs zien.
In het huisje werd de verwarming even goed aangezet om te proberen alle kleding een klein beetje droger te krijgen. Aan de verrekijkers, telescopen en camera’s werd meteen “onderhoud” verricht om ze te ontdoen van zand en water.
Het Chinese eten dat Martijn en ik hadden gehaald, legden we sfeervol op de eettafel neer, als een soort van lopend buffet. Hier konden we opscheppen, om vervolgens gezellig in de zithoek te gaan eten en onze verhalen te delen.
De evaluatie van de dag deden we uitvoerig. We hadden ook zo veel beleefd en te delen. Uiteindelijk had team Martijn + Frank 101 soorten gezien en team Donny + Alwin 98. Met 3 soorten verschil waren zij de winnaars van deze editie. Als je alle soorten bijelkaar optelt kwamen uit op een dagtotaal van 117 soorten.
Uitvogelen
Zondag stonden we weer optijd buiten. We hadden het huisje al opgeruimd en onze spullen verzameld, zodat we vlak voordat de Veerboot vertrok alleen nog alles hoefden op te halen.
Op een rustig tempo fietsten we richting het oosten. Zowel vrijdag als zaterdag waren we nog helemaal niet in die hoek geweest. Onderweg vonden we een Dwergmeeuw die ziek leek en zich zwak toonde, zittend op een weg. Het beestje at nog wel wat en vloog ook nog rond. Of deze het overleefd heeft…? Fotogeniek was deze echter wel.
Een enorme wandeling maakten we over een uitgestrekt slikgebied. Dit was een “voorloper” van Het Oerd. Het was hier glibberen en glijden. Diepe slenken zorgden ervoor dat je jezelf soms vast liep. Om te voorkomen dat je echt zo uitglijden, was teruglopen en een nieuwe route zoeken soms het beste.
Om optijd te zijn voor de boot van 16.00 begonnen we rond 13.30 aan onze wandeling en fietstocht terug naar ons huisje. Eenmaal bij de fietsen aangekomen, keken we nog 1 maal achterom naar het prachtige landschap op het oostelijke deel van Ameland.
Met alle spullen bij ons die wij in het huisje hadden opgehaald reden we niet direct naar de boot toe. Een Roodhalsgans lokte onze nog even naar de weilanden bij Nes. Een Roodhalsgans en Zwarte Rotgans in 1 kijkerbeeld was toch wel een leuk momentje.
Zo’n 1,5uur later en een bootreisje verder zetten we weer voet op vaste wal. Na een stevig handdruk en de oprechte wens om ons avontuur niet bij 1-maal te laten, namen we afscheid van Frank en Martijn. Hopelijk is een traditie geboren.
Op de route Holwerd – Breukelen kom je natuurlijk langs Den Oever. En Den Oever kan je niet voorbij gaan, zonder de favoriete snackbar te bezoeken. Hier stopten we ons vol met Visserspatat, Milkshake en Burger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten