Papilleus glimschoteltje en Lipvingermos

Twee weekenden geleden had ik in het gebied Bentwoud onder andere Papilleus Schildmos gezien. Nu kwam ik erachter dat ook nog Papilleus glimschoteltje bestaat. Dus er bleef nog maar 1 ding over: die korstmos zien J

Zo stond ik zondagochtend bij 3 betonnen bankjes  in het gebied “Soest – de Bergjes”. Het was nog een aardige speurtocht om eerst het juiste bankje te kiezen en daarna het juiste steentje op het betonnen bankje te vinden. Maar al met al lukte het en kan ik officieel bevestigen ook Papilleus glimschoteltje aan het assortiment Korstmossen toegevoegd te hebben.

 

Hierna reed ik naar Wageningen. Hier ging ik opzoek naar Lipvingermos. Ook dat was een leuke puzzel. Het kiezen van de juiste boom verliep eenvoudig. Maar daarna ging het om detailwerk. Door foto’s met elkaar te vergelijken kwam ik uiteindelijk bij de juiste centimeter van de boom terecht en was het Lipvingermos niet meer te missen. In het nabijgelegen Arboretum hoopt ik Jeneverbesrandwants te vinden. Dat lukte helaas niet. Wel zag ik enkele Bonte Denneschildwantsen. Vorig jaar was ik voor het eerst in deze bomentuin. Het blijft het bezoeken zeker waard.

De Brand

De Brand is een natuurgebied dat deel uitmaakt van de Loonse en Drunense Duinen. Het gebied bestaat uit vochtige graslanden en hakhoutbos, dat doorsneden wordt met het riviertje de Zandleij.

In de vroege ochtend parkeerden we de auto bij horecagelegenheid de Rustende Jager. Vanaf hier liepen we het gebied in, om zo’n 5 kilometer later bij onze bestemming uit te komen. Dit was een veld met omgevallen populieren, waar we opzoek gingen naar Neomida Haemorrhoidalis: een uiterst zeldzaam kevertje. We hadden verwacht dat deze in tonderzwammen zaten, maar Donny vond ze onder schors van populieren. Het waren exemplaren “uit het boekje” met horentjes en prachtig rood gekleurd.

 

Terwijl we lekker schors aan het pulliken waren, vond ik een prachtige imago Vermiljoenkever. Als je Neomida Haemorrhoidalis al prachtig rood gekleurd noemt, dan is een Vermiljoenkever eigenlijk helemaal niet te beschrijven. Dat uberhaupt Vermiljoen een (rode) kleur is, was nieuw voor mij. Kortom: een nieuwe kever en een nieuwe kleur. Op het veldje waar we zochten merkten we ook nog een kleine watersalamander op en enkele Kettingschallebijters: een enorme kever met een koper-groene kleur.

 

Onze missie zat er hier wel op en was meer dan geslaagd. We liepen nog een klein stukje verder om bij een bosmeertje te zoeken naar Gevleugeld Sterrenkroos: ja ja…we zijn van alle markten thuis. Het spul was niet rijkelijk aanwezig, maar we konden het gevonden krijgen. Wat hielp was, dat er überhaupt weinig waterplanten aanwezig waren: dus al het groen was behoorlijk goed op naam te brengen.

 

De heen-route leidde ons midden door het gebied heen. Het was een mooie tocht, maar kende wat uitdagingen. Het pad was modderig en soms liep er heel diep water. Een enkele keer nam ik Donny op de rug, zodat hij droge teentjes kon houden. Voor de terugweg kozen we een route dat eigenlijk buiten de Brand om liep. We volgende het riviertje dat landbouwgrond en het natuurgebied scheidde. Eenmaal bij de auto namen we een flinke hap appeltaart, dronken een goede teug water en vervolgden hierna weer onze (wandel)tocht. We hadden namelijk nog 1 zeldzaamheid te gaan: Toltrilzwam. Dit kleine zeldzame trilzwammetje is hoofdzakelijk te vinden op boswilg, langs riviertjes. Zo kort als de beschrijving is…het klopte wel J. We vonden op enkele wilgen (die langs een stroompje stonden) Toltrilzwammen.

Blauwvleugeltaling en Bruine Aardkruiper

Na het werk ging ik vrijdag nog even snel naar een eerder deze week ontdekte Blauwvleugeltaling. Deze is te zien in de Kooikilpolder, van de Nieuwe Dordtse Biesbosch.

Zo rond 17.45 kwam ik aan en kon een half uurtje later alweer gaan, met een Blauwvleugeltaling in de pocket. In het allerlaatste licht zag ik de vogel achter wat rietkragen zwemmen en kon hiervan een foto maken.

Onderweg naar huis bedacht ik nog even wat beestjes te gaan zoeken op een muur. Bij Wijk bij Duurstede wist ik een kasteel en hoopte deze te kunnen bereiken om de muren te checken. Helaas bleek je niet bij het kasteel te kunnen komen doordat de ophaalbrug over de slotgracht omhoog was. Wel was er een stenen brug die ik kon checken. Verrassend genoeg vond ik hier, op het steen een Bruine Aardkruiper op.

Kustschorsloper

 

Op 11 februari ging ik voor de twee keer dit jaar naar de Zoetermeerse plas. Eerder was ik hier voor Zwartbuikwaterspreeuw. Nu bezocht ik een Bronskopeend, die een uurtje eerder hier ontdekt was.

Het was een snelle actie en ook nu nam ik de Waterspreeuw weer even mee.

De rest van de middag struinde ik door het gebied Bentwoud, dat tussen Zoetermeer en Boskoop ligt. Bewapend met een loepje speurde ik hardhouten bruggetjes af en zocht hier naar Kortsmossen.

Uiteindelijk was het gewoon twitchen en ook met succes. Zo vond ik Dof boomzonnetje, Rood boomzonnetje, Papileus schildmos en Hardhoutschotelkorst.

Een week eerder had ik Oranje Wimpermos op een hardhouten bruggetje bij Elst en ook nu had ik een plek voorbereid in Bentwoud waar deze soort groeit.

     

Ik had wat leuke foto’s kunnen maken en vervolgde tevreden mijn weg. 

Het was inmiddels donker geworden en ik dacht erover na om onderweg naar huis nog “schors om te keren van Platanen”. In mijn gedachten zijn er in Woerden wat oude muren, die ook nog wat leuke kevers zouden kunnen opleveren. Met die combinatie in gedachten liep ik een half uurtje later over de Oostsingel en Hoge Wal in het centrum van Woerden. Het bereiken van de muurtjes was moeizaam en leverde niets op, maar onder het schors van een Plataan vond ik een interessante Schorsloopkever.

Het was niet een zwart beestje, met goudachtige vlekjes…maar een effen (licht) donkere, iets grotere Schorsloper die heel vaag wat kleurafwijking had in de vorm van stippen op de dekschilden.

Bij de zwarte beestje met goudachtige vlekjes gaan je gedachten uit naar Kleine Viervlekschorsloper, Grote Viervlekschorsloper of Zuidelijke Schorsloper. Nu moest ik denken aan Donkerbruine Schorsloopkever (vrij algemeen) en Kustschorsloper (zeer zeldzaam). Met Donny zocht ik contact om van gedachten te wisselen. Ik verzamelde het beestje en nam het mee naar huis. Door wat determinatieliteratuur te lezen werden de gedachten voor Kustschorsloper warmer. Uiteindelijk voerde ik ‘m in als Kustschorsloper en na wat aanvullende vragen van “de admin” werd Kustschorsloper bevestigd. Voor de provincie Utrecht was dit de eerste waarneming ooit en daarmee een nieuwe soort.

Giervalk op Texel

Op waarneming.nl werd een waarneming op Texel, die ingevoerd was als Slechtvalk, ontmaskerd als Giervalk.

Voordat het weekend was, gingen nog enkele dagen voorbij, maar zaterdag konden we die kant op. Vrijdags was de vogel (met tussenpozen) de gehele dag gezien, dus we hadden (positieve) goede moed.

Met Christian hadden we juist die zaterdag afgesproken opzoek te gaan naar Sneeuwvlo. Gelukkig had hij er begrip voor dat we de Giervalk gingen zoeken.

In de loop van vrijdagavond zocht Martijn van de Meij contact en zo ontstond het plan om zaterdagochtend met z'n allen af te spreken op de Carpoolplaats bij Muiderberg, langs de A6. Hier spraken we op zaterdag af om 05.00uur. Met een lekker tempo reden we naar Den Helder en nog voordat überhaupt de kaartverkoop begonnen was, stonden we vooraan in de rij om dat wel te gaan doen.

Stipt om 06.30 vertrok de eerste boot naar Texel, met hierop Ad Hamers en Anja van Halbeek. We babbelden wat over onze verwachting en deelden nog wat "leuke weetjes".

Eenmaal op Texel aangekomen, hadden we nog een uur voordat de zon op kwam. Die ruimte benutten we door in Den Burg nog wat schors van bomen te checken op leuke beestjes. Dat leverde bijvoorbeeld Grote Viervlekschorsloper op en Geel bruine Schorsloper.

Rond 0815 liepen we de trap op richting de Slufter, vanaf parkeerplaats Oorsprongweg. We namen plaats bij het uitzichtpunt en het lange, geconcentreerde speuren begon (dat wisten we toen nog niet). Iets voor 11.00uur kwam vanaf het observatiepunt iets zuidelijker het bericht, dat de Giervalk gezien was. Inmiddels hadden we het best koud gekregen en waren wel toe aan een beetje actie. In een snelle draf ging het naar de auto, enkele minuten later waren we waar we wezen wilden. Donny en Martijn voegden zich snel even bij de waarnemers die bij het observatiepunt stonden. Daardoor hadden zij al snel het stipje dat een Giervalk was kunnen zien. 

Ik was met een waas voor m'n ogen de Slufter op gerend, achter een (andere) groep aan. Ik had geen rekening gehouden met de modderige vlakte die uitermate glad was...en ging heerlijk onderuit. Korte tijd lag ik op m'n rug in de modder en veerde weer snel op, om mijn weg te vervolgen. Wel zat m'n broek onder de smerige waddenzee-klei: ik rook naar wier en alg.

Vanaf het lage punt waar ik stond, was de vogel niet te zien. Dat was nog steeds wel het geval vanaf het hoge observatiepunt. Ik koos er echter voor om lager te blijven staan, in de hoop straks de vogel (van iets dichterbij) te kunnen zien als deze op vloog. De vogel vloog echter op, zonder dat ik 'm zag. Vanaf het hoge punt was de Giervalk gevolgd en op de nieuwe locatie weer zichtbaar. Nu koos ik ervoor om toch maar terug te keren naar het observatiepunt om in ieder geval de waarneming "veilig te kunnen stellen"

Op deze nieuwe locatie bleef de vogel serieus enkele uren zitten. Martijn, Donny en ik bleven ook waar wij waren. Het stipje waar wij al uren naar keken was weliswaar de Giervalk, maar de wens was groot en de hoop nog groter om 'm iets beter te kunnen gaan zien. Van de lokale Texelse vogelaars hoorden we dat het vermoeden was, dat de Giervalk ergens in de duinenrij sliep. Dat was in ieder geval de avond ervoor zo "ervaren', zonder het definitief te bevestigen. Rond 15.15 kozen we ervoor onze locatie te verlaten en het erop te wagen de vogel vanaf de andere zijde te gaan bekijken, in de hoop dat we rond de schemering meer actie zouden zien. Inmiddels waren we dus al vanaf 08.00 bezig met deze vogel.

We reden om het gebied heen naar de Krimweg en parkeerden bij paal 28 de auto. Vanaf hier liepen we via de duinen terug in de richting van de Slufter. Hierdoor lukt het ons (eigenlijk) recht voor de Giervalk te gaan staan...die inmiddels al een uur of 4 op een duinheuveltje om zich heen zat te kijken. We stonden dichter bij, maar door dat kleine duintje zagen we eigenlijk het koppie en een klein deel van de nek; hij lag er net een beetje achter.

Om te bekijken vanaf waar we het beste zicht op de vogel hadden, gingen we de omgeving een beetje verkennen. Uiteindelijk kozen we een plek uit, iets meer in de richting van de Slufter-monding. We hoopten dat als de vogel (uberhaupt) in beweging kwam, dat ie dan langs ons heen zou vliegen, op weg naar een (eventuele) slaapplaats. De tijd verstreek en de zon ging meer en meer onder. De Giervalk zat inmiddels een uur of 4 op het heuveltje, totdat hij ein-de-lijk in beweging kwam. Met een ruime boog vloog hij juist van ons af, richting de duinen...dat dan weer wel. We hadden juist gehoopt en een beetje verwacht dat hij onze richting op zou komen richting de monding van de Slufter. De Giervalk had een ander plan. Alhoewel het licht sterk af namen en de afstand weer iets groter zagen we wel dat de Giervalk in een kale lage boom ging zitten, in de duinenrij.

Rustig en beheerst liepen we in de richting van de boom, waarin de vogel was gaan zitten. Uiteindelijk moesten we hier toch langs, om na een wandeling, terug bij de auto te komen. Tot op een meter of 100 bleef de vogel uiteindelijk zitten en konden we fijne foto's en filmpjes maken.

Van 08.00 tot 17.30 hebben we geïnvesteerd in deze Giervalk. Van een stipje op een kilometer of 2 tot een robuuste jager die op een meter of 100 zich klaar zat te maken voor de nacht. Voor mij was het het derde geval. Het exemplaar hiervoor was 12 jaar geleden in Zeeuws Vlaanderen. Voor Donny en Martijn was het een lifer. 

 

Dutchbirding Dag

De traditionele Dutchbirding Dag vond dit jaar plaats op zaterdag 27 januari 2024. Als een echt schoolreisje stapte ik zaterdagochtend op de tram naar Amsterdam Centraal en nam de trein naar Leiden. Maar niet zonder een lekkere Appelflap (dat ie lekker was, wist ik natuurlijk ook niet van te voren) en koffiebroodje (zonder koffie) te kopen.

Het evenement (noem je dat zo?) begon om 10.00uur. Het was een mooie ochtend en zonde om meteen Naturalis binnen te stappen. In plaats daarvan checkten Donny en ik wat schors van bomen op leuke kevertjes. Uiteindelijk werd het echt wel tijd om naar binnen te gaan...en zo geschiedde.

Verspreid over de dag, die tot 16.30uur gevuld was, waren er lezingen over "De Italiaanse Mus, een Mistery Bird competitie, een terugblik op 2023 en een dialoog over een nieuw "wedstrijd element", waarvan ik de naam continu vergeet...door deze ook een beetje bewust niet te onthouden.

Het was een vermakelijke dag, die we afsloten met een lekkere maaltijd in een restaurant. Voordat we gingen eten deden we nog even hoe we de ochtend buiten begonnen, door schors van bomen te checken. Dat bleek echt een succesvolle zet te zijn. Leiden "uitspelen" pastte hier wel een beetje bij. Zo vond Donny Bruine aardkruiper, Geelbruine Schorsloper, en op een (stenen) brug Muurpriemkever.

Twee Amerikaanse Smienten binnen het uur

Op zaterdag 20 januari stond ik met zonsopkomst in een woonwijk te Noordwijk. Hier zit al enige tijd een Humes Bladkoning. Een week eerder was ik hier ook al geweest, maar lukte het mij niet de vogel te vinden. Ditmaal was het na 45 minuten wel voorelkaar. Na wat rondgelopen te hebben hoorde ik het vogeltje roepen en leek het daarmee aan te komen vliegen. Na een korte stop vloog het beeste door en kon ik 'm achterna rennen. De relatief forse spanwijdte viel mij op, alhoewel je je nog kan afvragen of dat dan echt groter oogt, in vergelijking met andere zangvogels.

Met deze soort in de tas (spreekwoordelijk dan), reed ik naar Woerden. Hier wilde ik een Amerikaanse Smient gaan bekijken die enkele dagen ervoor ontdekt was. Ook ditmaal moest ik in een woonwijk zijn. Ik voegde mij bij een aantal collega-zoekers. Het (aangename) winterse weer, maakte dat ik een muts op had en handschoenen droeg. Op de plas waarlangs ik stond zaten mega (serieus veel) Smienten. Ik scande de rechterhoek af en keek ver weg. Uiteindelijk bleek de vogel links van mij te zitten en bovendien bijzonder dichtbij.

Ik reed door naar de Haarrijnseplas bij Vleuten. Hier was een dag eerder (op vrijdag) ook een (andere) Amerikaanse Smient gevonden. Donny parkeerde net zijn auto en samen liepen we naar de locatie vanaf waar we het beste konden zoeken. Net als bij Woerden (waar ik een half uur eerder dus was) zat ook hier een enorme groep Smienten. Gelukkig hadden de waarnemers waarbij we ons aansloten de eend net teruggevonden, zij het op aanzienlijke afstand. Na een goed uur van de zeldzame wintergast genoten te hebben wandelden we terug naar de auto. Twee Europese Kanaries die hier al enige tijd deden precies wat ze moesten doen: er zijn op het moment dat wij er ook waren.

Ik reed vervolgens door naar Rosmalen, omdat ik Toy en Maartje beloofd had samen naar Buidelmees te gaan zoeken. Ondanks het goede habitat kregen we deze ook niet gevonden. Wat ik niet wist en hoorde toen we eenmaal aan het zoeken waren, is dat de vogel al ruim een week niet meer was gezien. Het gezamenlijk zoeken was in ieder geval gezellig 😊.