Winterse Lezingen

Wat valt er in de winter veel leuks te beleven!

Natuurlijk..., je kan je enorm vermaken met vogels.

Maar ook Kevers, Paddenstoelen, Mossen & Korstmossen zijn leuk om in te verdiepen.

De afgelopen weken heb ik ook wat dagen besteed aan lezingen. Een keertje een binnen activiteit met een groot educatief karakter.

    - Het begon met Landelijke Sovon Dag op 30 november. Dit vond plaats in Ede. Ook in 2023 waren we aanwezig en die ervaring leidde er eigenlijk toe om ook dit jaar weer te gaan. Vanaf de ochtend tot in de middag zijn er uiteenlopende, informatieve lezingen bij te wonen.

Donny en ik kwamen na de ochtend aan, omdat hij eerst een excursie gaf rondom de Bosdijk. Gelukkig lukte het nog om een lezing mee te maken over de "Duistere toekomst voor de Blauwe Kiekendief". Een waardevol verhaal hoorden we aan over het Trintelzand . Boeiend was de lezing over timing van migratie bij Arctische trekvogels.

Nu ik dit stuk schrijf is het inmiddels februari. Wat wij na de lezing gedaan hebben weet ik eigenlijk niet meer. Volgens mij was het zo dat ik tegen Donny zei: nu we toch in Ede zijn...kunnen we net zo goed nog even naar Uden rijden om met Toy en Maartje te eten...we zijn immers in de buurt.

    - In december ging ik met Frank naar de Floron Dag in Nijmegen. In het complex van de universiteit hier was een leuke boekenmarkt en in de collegezalen werden interessante gegeven. Aan het begon van de winter was ik met Donny naar de duinen bij Wijk aan zee geweest om paddenstoelen te vinden. Heel toevallig gingen diverse lezingen over paddenstoelen in de duinen. Hierbij ging het met name over de grote verscheidenheid aan duintypen binnen een heel klein oppervlak. Eigenlijk komt het erop neer dat iedere duinrij een totaal ander rijkdom heeft aan paddenstoelen.

Niet alleen de paddenstoelen kwamen rijkelijk aan bod...ook werd m'n korstmossen-interesse goed gevoed. Net als bij de Sovon dag was er vanaf begin tot eind een heel leuk programma.

In de avond ging ik met Frank opzoek naar Muurpriemkevers. Ik had een paar nabijgelegen dorpen (met kerk) uitgekozen, waar Muurpriemkever nog niet was waargenomen. Hierbij ging het om Groesbeek, Mook en Malden. Omdat het nog iets te vroeg was en niet donker genoeg om te gaan zoeken, gingen we eerst even naar de lokale snackbar.

Na de vette hap gingen we de verschillende dorpen en hun kerken af. Eigenlijk was het keer op keer meteen raak en zetten we Muurpriemkever ook hier op de kaart.

    - Eind januari gingen Martijn, Donny en ik weer naar de Reehorst in Ede. Ditmaal voor de Dutch Birding Vogeldag. Hier struinden we tussen de boekjes, werden weer gevoegd met een boel informatie en kakelden in de pauzes lekker over vogels.

's Avonds reden we naar Wageningen om op een mooi muurtje een paddenstoel te twitchen. Helaas was het zeldzame exemplaar verzameld (weg) voor onderzoek. Wel vonden we op diezelfde muur de naamgenoot priemkevers. Bij een Italiaans restaurantje waar we al eerder waren geweest om Martijns 400e soort te vieren, gingen we nu weer voor de Pizza's.

Hierna reden we naar Rhenen. Ook hier was Muurpriemkever nog niet gezocht en / of gevonden. Die kans laten we niet voorbij gaan! Ook hier was het bingo en vonden we op een muurtje in een straat en op muren van de kerk enkele Muurpriemkevers.

- Op 1 februari bezochten we de EIS-dag. Hier stond het in teken van Kevers en Kruipers. Hiervoor gingen we naar Boskoop. In het lokale evenementen / theatergebouw was een behoorlijk grote boekenmarkt opgezet en in de bioscoopzaal werden de lezingen gehouden. Alles erom heen was verrassend goed en gastvrij georganiseerd. Bij iedere pauze waren er lunchbroodjes, krokketten, snacks en drank. De dag werd afgesloten met een borrel, waarbij het bittergarnituur in grote hoeveelheden werd aangeboden.

Tussendoor waren er zelfs nog twee excursies om buiten land en waterkevers te zoeken.

Inspirerend was het verhaal over "Stierenkuilen" in de Ooijpolder en Keent. Herkenbaar en interessant was de lezing van professor Matty over veen-weidegebieden en hun diversiteit aan (riet)kevers. Een paar weken hiervoor hadden we toevallig contact met Matty over de methode waarop je Langhalsschorsloper kan vinden.

Na de lezing en toen het eenmaal donder was, gingen we nog even met een groepje de nabijgelegen tuin in om hier wat kevers te zoeken. Ook het drop en de lokale muren werden nageplozen op leuke kruipsels. Zo wisten we Boskoop op de Muurpriemkeverkaart te zetten.

DT3 (Vlieland) en Trameland (Ameland)

Het is inmiddels 2025. Voor de herinnering vind ik het leuk om nog wat op te schrijven over een paar mooie weekenden op de eilanden afgelopen najaar.

Deception Tours is een (klein) begrip voor insiders. Dit zijn 3 weekenden in het najaar, waarbij fanatieke vogelaars naar Vlieland gaan om eens goed te vogelen. Sometimes you win...sometimes you lose is het motto. Door naar Vlieland te gaan pak je een kans en neem je een risico. Als er wat gevonden wordt, dan zit je goed. Als ergens anders in Nederland iets opduikt...dan zit je vast op het eiland.

Sam, Martijn Donny en ik hadden bedacht om met DT3 mee te doen. Wij met het motto: "afzien is ook zien".

Donderdagavond namen we de laatste boot vanuit Harlingen naar Vlieland. Bij aankomst huurden we fietsen en gingen vervolgens voor 1 nacht naar hotel. Nadat we alle spullen in de kamers hadden neergelegd, maakten we nog even een avondwandeling. Hierna ploften we neer in de bar van het hotel, met een fijn glas wijn en wat snacks.

Vrijdag begon de dag bij de lokale bakkerij. Als je op Vlieland bent, is dit wel een leuke aanrader. Hoe lekker is het om even een vers croissantje en zoete koek mee te nemen. We reden richting Oost Vlieland om vanaf hier een fikse wandeling te maken.

Fijn is het aan Vlieland dat je nog een beetje kan struinen...of in ieder geval het gevoel hebt dat je aardig vrij bent om lekker "los te lopen". 

Aan het einde van de middag haalden we in het hotel onze bepakking op, om vervolgens bij het appartement waar we de komende twee nachten zouden zijn, in te checken. Dit was een knus onderkomen, direct achter de lokale snackbar. Hier gingen we overigens niet eten. Dat deden we in een restaurant, waar Sam een kaasfondue nam en de rest lekker aan het vlees ging.

Zaterdag en Zondag volgende fanatieke vogeldagen. Wij en alle andere deelnemers deden echt ons best om (zeldzame) vogels te vinden. Mee zat het niet. Er waren echt amper Bladkoningen, Grote Piepers vlogen ook niet en Dwerggorzen waren überhaupt deze hele winter een zeldzame verschijning. De meeste reuring veroorzaakte een prachtige Doodhoofdvlinder, die 2 dagen in het Helm zat.

Met z'n vieren hebben we er in ieder geval een paar fijne dagen van gemaakt; lekker gevogeld en actief buiten geweest.

Trameland

Vorig jaar gingen Marijn, Frank, Donny en ik naar Ameland om een Bigday wedstrijd te houden. Op vrijdag vogelden we gezamenlijk om een beetje te oriënteren waar alles zat. Zaterdag deden we de Bigday en zondag was het een beetje "uit vogelen".

Dit was zo goed bevallen, dat we hier in 2024 een vervolg aan wilden geven. Het zou leuk zijn als een traditie ontstaan is.

Het 3e weekend van november verlieten we weer het vaste land. Donderdagavond namen we de boot vanuit Holwerd. Bij aankomst stonden de fietsen klaar en reden we naar ons appartement. Dit was een nieuwe woning, dat pas afgelopen augustus in gebruik werd genomen. We werden vriendelijk ontvangen door de eigenaar. Ongeduldig (en ongeïnteresseerd) als we zijn, luisterden we met 1 oor en waren de ogen op de lucht gericht (he...wat vliegt daar). Het introductiepraatje was kort en verloor al snel aan kracht. 

Vrijdag gingen we er lekker op uit en verkenden een groot deel van het eiland. We pikten een Hop mee, zagen een Ijseend en maakten diverse mooie wandelingen. In de laatste kwartieren van het daglicht vonden we 2 (losse) Roodhalsganzen en een Zwarte Rotgans. Deze werden met grote tevredenheid op de foto gezet.

's Avonds haalden we een grote hoeveelheid patat en snacks. Ik had bedacht deze gewoon op tafel neer te leggen, op een krant, en hiervan met z'n allen te pakken. Het ideetje dat ik had, kwam goed uit; het gaf een hele gezellige sfeer. Na een boel grappen en lachen, doken we de nesten in.

Zaterdag begon de dag voor Martijn en Frank iets eerder dan voor ons. Zij waren eerder weg, om hun Bigday te starten. Wij volgenden snel. Traditiegetrouw had Frank de zadel van mijn fiets gehaald en verstopt. Ook was de accu van mijn fiets tijdelijk niet te vinden. Toen uiteindelijk alles weer op z'n plek was, konden ook wij vertrekken.

In de donkerte zagen we een (bijzonder) groot aantal Houtsnippen, die aan het foerageren waren in de weilanden. Er valt heel veel te noemen, maar daardoor sla je ook andere noemenswaardige dingen over. Ringmus is zeker de moeite waard om te noemen. Vorig jaar mislukte dat, nu kwam er meteen reactie op tape. Verder waren Bokjes wel een hele mooie aanvulling en is sneeuwgors wel het noemen waard als misser.

Donny en ik deden in ieder geval onze uiterste best er een mooie score van te maken. Maar ook Frank en Martijn deden dat. Zij hadden hun winst van vorig jaar te verdedigen. Aan ons was het om er 1 - 1 van te maken.

Vlak na zonsondergang hadden wij onze route er echt wel opzitten. We hadden het maximale er proberen uit te halen. Wij belden het andere team om hen daarover te informeren. Terwijl wij ze aan de lijn hadden, waren wij ervan getuigen dat zij hun laatste soort scoorden: Kerkuil.

Met z'n vieren reden we naar het appartement, maar wel door eerst langs de Chinees te gaan om een grote maaltijd te halen. Tijdens het eten hiervan namen we langzaam alle successen en missers door. Het ging enorm gelijk op...ondanks dat er best wat verschil zat in soorten.

Met een gepaste uiting van blijdschap (makkelijk gezegd: "luid gejuich") realiseerden wij ons dat we de editie van 2024 gewonnen hadden, met slechts 1 punt meer. Frank en Martijn ondergingen dit heel sportief en met elkaar namen we een lekker drankje op het gelijkspel dat 2023 en 2024 nu oplevert.

Zondag ruimden we in de ochtend het appartement alvast een beetje op. Hierna gingen we er weer snel opuit. Je zou denken dat het dan al wat later is, maar uiteindelijk waren we nog steeds rond 0830 op de plek waar we wilden zijn. De zon slaapt inmiddels ook een beetje uit.

We hadden ervoor gekozen over zee te gaan kijken. We waren in de luwte (oostzijde) van een restaurant gaan zitten. Uiteindelijk bleek dit een hele goede keuze geweest te zijn. Zowel om over zee te gaan kijken, als bij dat restaurant. Mooi aantallen Roodkeelduikers en Zwarte Zee-eenden trokken voorbij...alhoewel een enkeling blijft beweren dat het gewoon uitwisseling was van lokale pleisterende vogels.

Rond een uurtje of 1 bestelden we voor iedereen 1 pizza en een glas wijn / bier. En zo kwam het, dat we met Noord 6 aan het trektellen waren, terwijl we genoten van pizza en drank. 

Na deze heerlijke dag, gingen we terug naar het appartement om onze spullen op te halen en richting de veerboot te fietsen. Na de overtocht stapten we in de auto en koersten richting Zeewolde om Frank en Martijn thuis af te zetten. Met een tussenstop in Breukelen, kwam ik even later aan in het Amsterdamse.

Als ze me missen...dan ben ik

De voorbije weken zijn we enkele keren op pad geweest om wat te vissen.

“Wat vissen” klinkt heel simpel…maar het is met de grootste focus en toewijding gedaan.

 

Op 07 december vertrokken Martijn, Donny en ik in alle vroegte naar Borssele. De actieve kerncentrale die hier staat benut water uit de Westerschelde om te koelen. Een restant hiervan wordt vrijgelaten (noem je dat zo) en bevat vis. Met netten is het mogelijk die te vangen en te onderzoeken (determineren – opmeten).

 

Met zonsopkomst kwamen we aan en maakten ons klaar voor een ruige dag buiten: neksok om, muts op, laarzen aan, regenbroek over de normale outdoor-kleding. Een ruige dag klinkt wel heel heftig. Dat moet ik wat afzwakken. Het was zeker niet warm (een graad of 7), Noord West 5 en lekker wat regen.

 

We hadden onze eigen onderzoeksopstelling gemaakt. Dit zag er heel gezellig uit. We knielden om wat bakken heen, rugzakken lagen verspreid over de grond, notitieboekjes waren nabij en de pakken met koek slingerden ook rond. Maar...er zat structuur in.

 

Om 17.30 ruimden we alle spulletjes op, nadat we ons de hele dag prima vermaakt hadden. Een paar kilometer verderop streken we neer bij de lokale snackbar.

Op 23 december herhaalde we dit. Nu was het Sam die aansloot. We maakten er weer een hele gezellige dag van. Opnieuw kwamen we met zonsopkomst aan en vertrokken toen het donker was. Het was eigenlijk hetzelfde recept: goed aankleden, de “werkruimte” gereed maken en gewoon het net voor de wateruitgang plaatsen.

 

We hengelden weer veel leuks uit het water, waaronder een Slijmvis, Zeenaalden en 1000-den  sprot / haring. Ditmaal hadden we gezelschap van een clubje geïnteresseerden, die een groot deel van de dag meewerkten.

We sloten de fijne dag af bij een restaurant langs de A17, in de buurt van Roosendaal. Hier hadden we 2,5uur de tijd om onze buikjes vol te vreten; van Chinees, tot Pizza en van een lekker stuk vlees tot kikkerbilletjes.

Op 11 januari 2025 stond de dag weer in het teken van leuke zee-soorten. Ditmaal gingen Sam, Donny en ik mee met een Garnalenkotter vanuit Den Oever, de Waddenzee op. Enkele weken hiervoor hadden we ons aangemeld met een "leuke waddenzee-soorten-vistocht".

Bij vertrek vanaf AHXL Muiden was er zicht op het nabijgelegen knooppunt A1 / A9. Te zien was dat hier net een ongeluk gebeurd was, als gevolg van gladheid. Daardoor nam ik een andere oprit naar de A1 toe. Toen we deze opkwamen was te zien dat hier ook zojuist een auto een uitglijer had gemaakt; de A10 richting het noorden was dicht. Via de A10 Zuid verliep de rit gelukkig soepeltjes en kwamen we op tijd in Den Oever aan.

Met een nieuwsgierige groep amateur en professionele biologen vertrokken we om 10.00 uit de haven voor een 4 uur duren tocht. Het was heerlijk rustig weer. Een aangenaam zonnetje, vriezend koud en vrijwel windstil: prima uit te houden.

De garnalenkotter liet z'n net geruime tijd los en haalde dan de vangst aanboord. Zo ging dat gedurende de tocht een keer of 6 tot 8. De "buit" werd in een blauwe bak (zwembadschelpje) neergelegd, waarop wij allemaal als een stel meeuwen erop doken om de leuke dingen eruit te pikken. En er was een hoop leuks te vinden zeg. Als we wat vonden, dan werd dat vanuit de blauwe bak naar een goot gevuld met water verplaatst, zodat iedereen kon meegenieten.

Uiteindelijk werden we enorm verrast op een Noorse Meun (zeer zeldzaam en pas 4 keer eerder in Nederland als exemplaar ingevoerd op waarneming.nl). Maar er was zoveel meer te zien: Puitaal, Zeedonderpadden, Dunlipharder, Harnasmannetje. Leuk was het ook om soorten beter te gaan herkennen, door geholpen te worden met mooie kenmerken.

Toen we weer voet aan wal hadden, namen we met z'n drieen nog even de tijd voor een lekkere vislunch bij een restaurantje in de vissershaven.

Onder het motto van: "we gaan nog niet naar huis...nog lange niet, nog lange niet", reden we naar Hoorn. Hier is een strand aangelegd langs het Ijsselmeer met opgespoten zand dat dateert uit het Emien. Dit is een geologische periode van 116.000 jaar geleden Hiertussen zitten schelpen die even oud zijn. Dit is bijna niet voor te stellen...maar ik doe het toch maar :-). Een van die schelpen is de Pelikaansvoet...en die wilde ik zien.

Met kerst was ik hier al geweest om te zoeken, maar toen zonder succes. Met 3 man sterk was het de hoop, dat het nu wel lukte. Het was al rond 16.30 toen we hier aankwamen. Met hoofdlampen op, betraden we het Hoornse strand en zochten in het donker naar de kleine schelp. Het weer was aangenaam: helder, windstil en lekker fris. Na een goede tijd zoeken, was het Donny die de verlossende vondst deed: Pelikaansvoet. Je mag gerust weten dat ik serieus blij was.

Sam ging er hierna vandoor. Wij struinden nog enige tijd door Hoorn en vonden voor deze stad de eerste Muurpriemkever en Kustschorsloper.

Paddenstoelen

Vrijdag Ivoormeeuw in Polen.

Zaterdag op de Pier van Ijmuiden, Sovon-dag in Ede en eten in Uden.

Zondag tellen bij Camperduin en Paddenstoelen zoeken bij Velzen.

Dat voelt als een prima weekend.

Nadat we zondagochtend van 08.10 - 12.10 hadden geteld bij Camperduin reden we naar die Paddenstoelen toe. Camperduin was trouwens behoorlijk vermakelijk. Met de aanwezige tellers zaten we gezellig te kletsen en ondertussen tikten we alles wat langs kwam. Met 616 Roodkeelduikers naar zuid was het voor dit najaar de beste dag. De aandacht werd weer even verscherpt bij twee langs vliegende groepjes Topper. Met al het gekakel mistte de rest een luid roepende Grote Pieper, die Donny en ik tegelijkertijd wisten aan te roepen.

Verrassend was het dat een strand-toerist naar het hokje gekomen was, om te vragen of zij ons op de foto mocht zetten. De dame ontving van de telpostbeheerder geen warm-welkom, maar werd streng bevraagd waarom zij toch alle "verbodsborden, hekken, en prikkeldraad (zonder prikkels) gepasseerd was en zijn verbodengebied had betreden. De dame was wat overrompeld. De bemiddelende rol die ik speelde had effect: de dame haar foto en met hangende pootjes verliet zij de locatie.

In Velzen (Wijk aan Zee) vermaakten wij ons enkele uren met Paddenstoelen. Specifiek in dit terrein komt Geelbruine helharpoenzwam, Helmdikhoed en Violette duinbekerzwam voor. Daarbij is het Geelbruine geval de "must-have". Het groeit in heel specifiek gebied, in de buitenste zeereep, op dood helm. En dan de vraag...wat is de buitenste zeereep? Gelukkig hebben we gps-locaties, scherpe ogen en een goede focus. De soorten die we zochten vonden we ook.

In de ochtend zaten we goed ingepakt aan zee; van top tot teen waren we warm aangekleed. Toch drong de kou na een uur of 4 door en waren we behoorlijk koud. Met het actief zoeken naar de Paddenstoelen waren we weer lekker actief bezig en warmden we goed op.

 helmdikhoed

Ivoormeeuw in Polen

Een Ivoormeeuw in Polen. En niet zo’n beetje Polen, maar ook meteen in het verre Noord-Oosten. 

Gedurende de week volg ik de berichten en de vogel blijft gewoon lekker in de haven van Wladyslawowo rondhangen.

Donderdag werk ik en na de laatste afspraak in Schagen toets ik de gps-positie in van het Poolse haventje. Ik trap het gaspedaal in en laat rond 03.15 weer los.

Wel sta ik voor een (gesloten) slagboom, die toegang geeft tot het haventje. Doorrijden gaat niet, maar ik maak wel alvast een verkennend rondje in de omgeving zodat ik weet waar ik uithang als het eenmaal licht wordt.

Op een terrein met wat loodsen zet ik de auto neer, hanteer het lenzen-protocol (lenzen schoon uit doen) en kruip naar de achterbank. Ik ga onder een dekbed liggen, doe hier overheen een dekentje en spreid daarover m’n jas. Het vormt een knus geheel.

Een paar uurtjes rust ik en sta om 07.00uur weer naast de auto me in een winters tenue te hijsen (ook wel ‘aankleden’ genaamd). 30 minuten later is het al echt goed licht en wandel door het haventje. Zonder al te veel moeite zie ik de Ivoormeeuw liggen, slapend op de grond tussen wat andere grote meeuwen.

Ik ben samen met een Poolse vogelaar. We genieten van het plaatje voor ons en praten wat over de reis de we gemaakt hebben: hij van een uur of 4 en ik van de gehele rit hier naartoe.

Tot 12.00 uur ben ik in de haven en heb eigenlijk continu zicht op de Ivoormeeuw. Het is maar een klein en overzichtelijk gebiedje.

De ene keer zit ie op een pier, de andere keer vliegt hij wat boven een ander deel van de haven of rust op het water.

Ik heb leuke gesprekken met de aanwezige vogelaars. Gedurende mijn bezoek gaat het om een mannetje of 50. Sommigen hebben een hengel bij zich een gaan vissen, in de hoop iets te vangen en dat aan de meeuw te kunnen geven.

Een Rosse Franjepoot trekt ook veel bekijks. Ik begrijp uit de gesprekken dat dit ook een behoorlijke zeldzaamheid is. Het beestje is onrustig en vliegt van hot naar her.

Wanneer het mij passeert speel ik geluid af. De vogel draait om en komt op de pier naast me zitten. Zo vermaak ik me de ochtend met de vogels en aangename gesprekken.

Wel is het inmiddels tijd om terug naar huis te rijden. Ik verzamel m’n spulletjes, maak het mezelf weer gemakkelijk in de auto…trap het gaspedaal in en zet koers naar Nederland.

Op de heen weg reed ik door een donker, nachtelijk Polen. Nu rijd ik terug met licht en zie wat van de omgeving.

Eenmaal thuis duik ik in bed, slaap een paar uur en begin de dag weer met frisse zin.

De ochtend breng ik door rondom de pier van Ijmuiden…een Rosse Franjepoot vliegt voorbij.

Aan het begin van de middag ben ik in Breukelen om Donny op te halen. Nadat hij een ganzen-excursie gegeven heeft voor het ivn, gaan we naar de jaarlijkse Sovon-dag.

Eten doen we in Uden, bij Toy en Maartje, waar zij al hun verhalen even aan ons kwijt kunnen J.

Een mooi leventje, al met al!

 

Houtduiven en Kepen in Zuid Limburg

Het is alweer 2 november. De vogeltrek komt ten einde. De winterrust gaat z’n intrede doen.

Vorig weekend (26 oktober) was er een mooie afsluiting.

Vrijdagavond bleek een Rotszwaluw op Texel te zijn gaan slapen, geplakt tegen de kerk van Oosterend.

Met de eerste boot gingen we naar het eiland en nog in het donker nam iedereen z’n positie in bij de bewuste kerk. Dat de vogel er inderdaad sliep bleek; met de warmtebeeldcamera van Donny was een (witte) lichtbron te zien, tegen de (koude) muur aan.

Met het opkomen van de zon werd de donkere vlek herkenbaar als vogel en groeide uit van zwaluw naar Rotszwaluw. Na een heleboel rek en strek oefeningen koos de vogel het luchtruim en scheerde door het dorp heen, vlak over de hoofden van alle vogelaars.

Maar dat was vorige week…

Deze zaterdag deed Donny een excursie: vuurgoudhaan voor beginners. Ik nam positie in op de Hondsbossche Zeewering. In de lucht was het rustig. Een Sneeuwgors vloog naar noord en een Strandleeuwerik passeerde in tegengestelde richting.

Via de app werd het nieuws verspreid dat er bij Scheveningen een JvG vloog, sterk lijkend op Bruine Gent. Ik koos ervoor m’n spulletje bijelkaar te rapen en richting het zuiden te rijden.

De eersterling was inmiddels uitbeeld, waardoor ik ervoor koos naar de Noord Pier te gaan bij Wijk aan Zee. Even heb ik hier over zee gekeken. Vervolgens ging ik struinend door de duinen en bossages van Tata Steel.

Donny meldde zich; de excursie die hij verzorgde zat erop. We hadden met Toy en Maartje afgesproken om ‘s avonds te gaan eten. Vanuit Wijk aan Zee reed ik naar Breukelen en vanaf daar gingen we verder zuidwaarts.

We wilde de laatste uurtje nog leuk benutten. In een bos nabij Nuenen gingen we opzoek naar Inktviszam, nadat de eerste poging (30 minuten daarvoor) mislukt was, in een stadspark van Eindhoven.

Nuenen lukte, wel door te zoeken met focus. Dat was ook echt nodig, want je keek zo over die Inktvis zwam en z'n eieren heen.

Iets over zessen waren we in Uden en maakten er een gezellige avond van tot een uurtje of 01.00.

4,5u later ging de wekker. Toy en Maartje sliepen door. Wij kleedden ons aan en togen naar de Eyser (dorp) Karstraat. We hadden het plannetje bedacht om iets van Kraanvogeltrek mee te maken. Volgens “de berichten” zou zondag hiervoor een topdag worden.

Hoe verder we Limburg inreden, hoe mistiger het werd. Dichtbij de Karstraat besloten we even iets anders te gaan doen, in afwachting van opklaringen. Waar wij reden zag je echt geen hand voor ogen. Nog dichterbij de Karstraat leek het echter opgeklaard te zijn, waardoor we toch even een kijkje gingen nemen. Er was echter nul-komma-nul zicht.

We gingen dus toch maar iets anders doen en reden naar horecagelegenheid Buitenlust bij Vijlen. Hier zetten we de auto neer, met het idee om het bos in te lopen. Door het prachtige uitzicht, met opkomende zon en laaghangende mist in het dal, keken we even voor ons uit.

Al snel viel ons op dat groepen Houtduiven zowel ten oosten als ten westen langsvlogen, van noord naar zuid. Donny pakte de scoop erbij en we maakten een telplannetje. Al snel lagen alle spullen om ons heen: notitieboekje, pennen, tikkers, opname en geluidsapparatuur, stoeltje.

Deze toevallige alternatieve plek, bleek een schot in de roos te worden. In 4 uur tijd zagen we meer dan 10.000 Houtduiven verspreid over soms mooie compacte groepen. Even zo spectaculair en eigenlijk nog wel meer, waren de Kepen. Als lange eindeloze sliert, maar ook als deken van vogels trokken die langs eindigend met een totaal van iets minder dan 10.000 exemplaar.

Rond 1130 zakte het in en ruimden onze spullen op; er was namelijk meer te doen. In Gulpen kochten we croissants en 1-persoons vlaaien. Met deze lekkernijen reden we richting de Karstraat en kozen hier, op advies van Frank, voor een plek met iets meer zicht op het westen. Eenmaal hier aangekomen maakte we het ons gemakkelijk: de relaxte stoeltjes klapten we uit, de telescopen kregen hun plekje en de lunch werd over de grond verspreid. Ook het notitieboekje, de tikkers en pennen kwamen weer te voorschijn.

We moesten even wennen aan de locatie: voor ons stond een (lage) bomen rij en achter ons een bos. Op meerdere manieren blokkeerde dat ons (ver) zicht. Maar naar West en Oost was het perfect. Flexibel als we zijn, gaven we het een kans en uiteindelijk bleven we tevreden 5 uur staan.

We knabbelden wat van de croissant, vlaai en meegebrachte Chips. Zangvogels vlogen er niet. Gewoon nul komma nul.

We moesten het hebben van Houtduiven, Buizerd en Kraanvogels.

De motivatie zat ‘m echt in de hoop, de verrassing en het onverwachte. Uiteindelijk leverde die combinatie iets minder dan 500 kraantjes op, verdeeld over een groep van 217 exemplaar en kleinere combinatie van in de 70 tot 30 tallen en een enkel paartje.

Toen het eenmaal donker was reden we nog even naar Vaals om wat bosjes te checken op muizen. Ik denk dat dit de 4e of 5e keer was. Weer leverde het alleen het gebruikelijke op…alhoewel Dwergmuisjes wel nieuw voor mij waren.

Essenprachtblindwants

Dinsdagavond was ik aanwezig bij een condoleance-moment,  hiervoor was ik in een kerk te Edam.

Vervolgens reed ik naar Zoetermeer om in de Nieuwe Driemanspolder te kijken naar een Roodkopklauwier.

Donderdag werd verrassend genoeg een Izabeltapuit gemeld in de polders rondom Wageningen. Inmiddels heb ik een mooie verzameling aan najaars gevallen, maar een exemplaar in het voorjaar ontbrak (zeker) nog.

Zo kwam het dat ik in de middag in Wageningen was en de Izabeltapuit erg leuk kon bekijken.

Nu ik toch al een eindje richting het zuiden was, bedacht ik om maar meteen een stukje door te rijden naar Vaals, om daar Iberische Tjiftjaf waar te nemen. Dit beestje zit er al behoorlijk wat weken. Ik had stiekem de hoop dat er eentje dichter in de buurt zou zitten, maar dat wachten begon nu toch wel een beetje lang te duren. Tegen 17.00 uur parkeerde ik de auto in het Vijlenerbos, alwaar ik direct de Iberische Tjiftjaf hoorde fluiten.

Ik maakte nog een rondje door het bos en verliet deze Limburgse heuvel uiteindelijk met Iberische Tjiftjaf, Fluiten en Kortsnavelboomkruiper.

Het leek me leuk de avond door te brengen langs de geul, om hier opzoek te gaan naar Wantsen enzo. 

Ik parkeerde de auto nabij Camping Het Zinkviooltje, trok m’n laarzen aan en ging met paraplu, loepje en fototoestel oppad. Dit werd geen onverdienstelijke ronde. 

In een paar uurtjes vond ik Schaakbordlieveheersbeestje, Smalle randwants, Mendicabeer, Gewone rookwants, Groenedistelschildpadtor, Roodstipbasterdweekschild. 

Als (enorm) hoogte punt klopt ik uit een Esdoorn de zeer (zeer) zeldzame Essenprachtblindwants. Het wantsje deed zeker z’n naam eer aan. Het was een centimeter of 2 lang, prachtig licht groen, met wat zwartige en gelige streping. Z’n pootjes waren net zo mooi licht groen tot gelig, met lichtrood-achtige dijen.

Van te voren had ik een halve Limburge rijstenvlaai gekocht. Eenmaal terug bij de auto at ik die lekker op, waarna ik de rit terug naar Amsterdam inzette.