BigDay Gelderland

Zondag werd ik wakker in Uden. Het wekkertje zou om 04.45 gaan. Maartje scharrelde echter al vanaf 04.00uur rond, waardoor ik het om 04.30 ook wel mooi vond om eruit te gaan. Toy volgde gewoon netjes om 05.00uur.

De avond ervoor hadden we lekker gegeten, filmopnames van vogelreizen bekeken en de laatste voorbereidingen voor de BigDay in Gelderland getroffen. Want dat stond op de planning!

We zouden een hele dag "vogels gaan scoren" in Gelderland, stiekem met 103 als target.

Om 06.00uur stonden we paraat in het bosgebied tussen Beek - Ubbergen & Berg en Dal. Kerkuil en Bosuil vormden de speciale opening van de dag. Roodborst, Merel en Zwarte Kraai hadden al eerder van zich laten horen.

Licht zagen we het worden vanaf het Uitkijkpunt Duivelsberg. Dit was gewoon even een momentje van rust in afwachting van meer daglicht en vogelactiviteit. We hoopten op meer bosvogels, waaronder Middelste Bonte Specht.

Na het bezoek aan dit bos, reden we de Ooijpolder in, om via de Erlecomsedam en de Duffeltdijk naar de Millingerwaard te gaan. 

Qua weer beloofde het een prachtige dag te worden. Het was zonnig, strak blauw en windstil. Dit was heel gunstig voor soorten als Rietgors, Cetti's zanger, Baardman, Waterral. We waren onderweg naar het dorpje Kekerdom, omdat ik daar een Zeearend had voorbereid. Al rijdend zagen we op het slik een Witgatje staan en vloog al "verrassend genoeg" de Zeearend langs. We moesten toch nog even doorrijden naar Kekerdom, omdat ik daar hoopte een Casarca tegen te komen. Dit mislukte helaas, maar we hadden er wel de 2e Zeearend.

Via een mooie route reden we terug naar de Ooijpolder, om daar Nijmegen in te gaan. Onderweg deden we nog een poging om Roodhalsgans te vinden. Dit mislukt, maar leverde verrassend genoeg een overvliegende Kruisbek op...midden in de polder.

Rond 10.30uur kwamen we aan bij de Grindgaten van Weurt. In Nijmegen zelf had onze zoekpoging voor een Zwarte Roodstaart niets opgeleverd.

"Zoeken" tijdens een BigDay stelt niet zo heel veel voor. Als de weersomstandigheden mee zitten, dan blijft de factor tijd alleen nog over als grootste vijand. "Zoeken" staat dan meer gelijk aan "scannen, even gehaast kijken, snel een rondje lopen...en weer doorrrrr". Zoeken = Tijdverlies.

Bij Weurt zat het deels mee. De Pallas boszanger die hier al enige dagen aanwezig is, zat min of meer voor ons klaar. De Siberische Tjiftjaf was (nog) niet gevonden. Inmiddels waaide het hard. Ik denk wel kracht 4 of 5. Zoeken naar de Siberische Tjiftjaf wilden we niet gaan doen. Dat een uurtje of 2 later de vogel alsnog wordt gevonden, is zuur. We weten dat dat erbij hoort.

Zeer welkom, was de vondst van een Roodhalsgans, op 10 minuten bij ons vandaan. Ik had 'm voorbereid en verwacht in de Ooijpolder, maar uiteindelijk wisten we deze "binnen te tikken" bij het stuw van Driel.

Onze rit ging verder naar Wageningen. Ransuil, Goudvink, Kleine Zilverreiger, Ringmus en Steenuil wisten we hier veilig te stellen. Lepelaar en Kleine Bonte Specht mislukte.

Vanuit Wageningen reden we in een goed half uur naar het Nuldernauw / Delta Schuitenbeek. Hier hebben we wel even wat tijd doorgebracht. Kleine en Wilde Zwaan lukte niet. Maar heel fijn waren soorten als Grote Mantelmeeuw, Slechtvalk, Pijlstaart, Kluut, Goudplevier, Kemphaan en Bonte strandloper.

Een bos bij Elspeet voelde als een mislukking. Het leverde wel Zwarte Mees, Goudhaan en Raaf op. Maar het kostte veel tijd en gaf weinig soorten. Het zijn keer op keer afwegingen.

Inmiddels was het 16.00uur. We hadden nog een goede 2 uur (voldoende) licht. Echt riant voelde dat niet. We moeten met allerlei dingen rekening houden. Vogels gaan op een gegeven moment slapen, worden minder actief en je zicht worden gewoon een stuk minder.

Met een noodgang snelden we naar Terwolde. Onderweg reden we nog bijna een Sperwer aan, die voor onze auto een (woon)tuin inschoot. Het was een welkome +1. Terwolde deden we aan, om even te kijken of de Sneeuwgans er zat. Dat was het geval! Om 16.30 reden we hier alweer weg.

Ik had een Klapekster voorbereid bij de Arnhemse Heide en erop gerekend dat deze practisch langs de kant van de doorgaande weg zou zitten. Dat bleek nog het geval te zijn ook. Om 17.00uur "prikten we die in".

De tijd begon echt te dringen. We hadden nog geen Sijs, Vuurgoudhaan, Zwarte Specht, Kleine Bonte Specht. Ik had nog 1 laatste bos voorbereid...het Rozendaalse bos. Hier zit al jaren een Kortsnavelboomkruiper. Eenmaal aangekomen, was het nog een goede 10 minuten lopen. Groot was de tevredenheid toen de Kortsnavelboomkruiper zich liet horen en zelfs nog 2 Zwarte Spechten voor ons in de bomenrij kwamen zitten.

Sijs, Vuurgoudhaan en Kleine Bonte Specht "deden het niet meer". Onze creativiteit zat erop. 

Met 101 soorten waren we tevreden. Alleen heeft het mij geen maandpunt opgeleverd. Donny heeft deze editie in Friesland gewonnen, met 102 soorten...1 week eerder.

Terug in Uden namen we uitgebreid de tijd om de dag door te nemen en nog even lekker te eten. 

BigDays: 12 provincies en 12 maanden

Wat hebben we bedacht...een Provincie-Maand-Bigday.

Hoe gaat dat in zijn werk? Een jaar heeft 12 maanden. Nederland heeft 12 provincies. Het is de bedoeling dat we iedere maand een Bigday houden in een nieuwe provincie. In 24 uur tijd is het de uitdaging om zoveel mogelijk soorten vogels in die provincie te scoren. Al in december hebben we een lijstje gemaakt, waarin ieder voor zichzelf besloten heeft "welke provincie je in welke maand gaat bezoeken".

De geen die bijvoorbeeld tijdens de januari-Bigday de meesten soorten weet te scoren krijgt een punt.

En uiteindelijk de geen die binnen de provincie tijdens de Bigday de meeste soorten weet te scoren krijgt ook een punt.

Dus...als je in januari in Flevoland 50 soorten ziet en de ander ziet in januari 53 soorten in Utrecht. Dan gaat het "januari punt" naar de speler met 53 soorten. Als de ander heeft besloten zijn Flevoland-Bigday in april te houden en 48 soorten heeft gescoord. Dan krijgt de geen met 50 soorten in januari, als nog een punt. Kortom...er zijn 24 punten te verdelen.

Harlekijneend (met ring)

Afgelopen week heb ik lekker wat aangerommeld. 

Petten: Zo ben ik woensdagmiddag even naar Petten geweest. Ik had ergens gelezen dat er zandopspuitingen waren op het strand. Ik hoopte dat dit meeuwen en bijvoorbeeld Kleine of Grote Burgemeester zou aantrekken. De meeuwen zaten er wel, maar het was vies weer; het regende behoorlijk. Onverrichter zake keerde ik weer huiswaarts.

Groningen: Zaterdag had ik bedacht (nieuwe) Ruigpootbuizerd en Bonte Kraai te gaan zoeken. Ik was naar Bad Nieuweschans gereden. Dit is het meest noord oostelijke dorpje, tegen de Duitse grens aan. Vanaf hier reed ik via polders met van die mooie namen, richting Delfzijl. Reiderwolderpolder en Carel Koenraadpolder...bij het horen van de namen, droom je toch al weg.

Al dromend kwam ik aan in Delfzijl. Ik speurde de haven af op wat leuks en reed even via de waddendijk om de Pionierskwelder te bekijken. Een geringde 2e kj Zilvermeeuw kwam ik tegen. Als reactie kreeg ik, op de gegevens die ik had opgestuurd naar het bijpassende ringproject, dat de vogel op 12 juli 2022 geringd was te Trischen, een zandbank in de Waddenzee, voor de Duitse kust.

Ik vervolgde mijn weg naar Eemshaven, Uithuizen, Warffum, Pieterburen. Het was best rustgevend om via al deze polderweggetjes te komen, waar ik wilde zijn. Ruigpootbuizerd of Bonte Kraai leverde het echter niet op. Via de Kustweg kwam ik uiteindelijk terecht in de haven van Lauwersoog. Het begon inmiddels aardig donker te worden en ik besloot dat de haven m'n laatste punt was, voordat ik weer richting huis reed.

Ijmuiden: Zondagochtend begon ik met wat klussen in huis. M'n grote missie was om licht in de (toekomstige) slaapkamer te krijgen. Het had even wat voeten in de aarde en met een hoop gepruts is het uiteindelijk gelukt. 's middags reed ik naar Ijmuiden om de laatste uurtjes daglicht te benutten om de zuidpier af te lopen.

Harlekijneend: Maandagmiddag werd een melding van een Harlekijneend de ether in geslingerd. Het was een bericht met een grote "slag om de arm". Aan de determinatie van de vogel lag het niet; die was zeker. Alleen de locatie was op z'n zachtst gezegd dubieus: de vogel zwom in de een riviertje met de naam "Kromme Mijdrecht", bij het dorpje De Hoef.

Ik vond het gewoon leuk om even te gaan kijken. Eenmaal op de locatie aangekomen, was de vogel snel in beeld. Ik maakte wat foto's van de duikende vogel, precies op het moment dat deze (min of meer) opsprong. Hierdoor waren de poten heel even zichtbaar. Al snel was een kwekersring om de linker poot zichtbaar. Een wilde vogel was het dus zeker niet. Leerzaam vond ik het om te zien hoe relatief groot de Harlekijneend eigenlijk is

Wimmenummerduinen en Grauwe Gors

"Een gebiedje met potentie", dat zijn de Wimmenummerduinen echt wel. Het is een duingebied dat grenst aan Egmond aan Zee. Het duin is in cultuur gebracht. Verspreid in het duin liggen echte duinakkertjes verspreid, waar dorpelingen groente telen. Kennelijk gebeurt dit al eeuwen zo.

Het is een fijn gebied om doorheen te struinen. Het zijn open bossages, en door de duintjes heb je keer op keer een mooi overzicht als je op de (lage) toppen staat. 

Op zondag 12 februari brachten we hier wat uurtjes door. Het was een prachtige ochtend: helder weer, windstil en een aangename temperatuur. Wat opviel waren de leuke aantallen Heggenmussen die volop aan het zingen waren. Ook Koolmezen, Pimpelmezen en Zanglijster was volop aan het zingen.

Omdat de laatste tijd alle Humes Bladkoningen en Pallas Boszangers in dorpen en parken worden ontdekt, liepen we ook maar even een woonwijk in. Onze ontdekking was een paartje Staartmezen, die al met nestbouw bezig leken te zijn.

Rond een uurtje op 13.00uur hadden we bedacht even richting Den Oever te rijden. In een polder, iets te zuiden van de N99, zitten hier al enkele dagen 2 Grauwe Gorzen.

Het kostte ons uiteindelijk 3 uur zoeken om de vogels te zien. Geduld is een schone zaak. Terwijl de uren verstreken hadden we bedacht dat we de vogels zeker zouden zien, maar dan moesten we wel wachten tot ze kwam slapen. (Dat was althans onze hoop). Toen rond 17.00uur een Geelgors overvloog...waarschijnlijk om naar de slaapplaats te gaan...kregen we echt goede moed. Een kwartier later waren het inderdaad de 2 Grauwe Gorzen die ook langs kwamen. 1 dook direct een dichte bramenstruik in, dan ander bleef nog even mooi om zich heen kijken, waardoor deze prima te bewonderen was. Leuk om deze soort, buiten de reguliere overwinteringsplekjes, te kunnen zien!

In de omgeving

In de slaapkamer heb ik een muurtje laten plaatsen. Het moet alleen nog even geschilderd worden. Sinds donderdag zijn Donny en ik hiermee bezig. Eerst even informatie inwinnen "wat" je eigenlijk moet doen en vervolgens bedenken "hoe" we dit dan gaan doen. Donderdagavond hebben we het muurtje "in de strijk" gezet. Diezelfde nacht ging de eerste verflaag erop en vrijdagavond deden we de 2e.

We hadden bedacht zaterdag overdag, met natuurlijk licht, het muurtje nog een laatste keer te schilderen. 

In de ochtend deden we eerst een vogel-telling vanaf het dak. Wanneer je op het dak staat en het is helder weer, dan kan je in noordelijke richting Lelystad zien liggen. Naar het westen kijkend, zie je Zaandam. In het oosten kijk je met gemak naar Hilversum. Naar het zuiden toe wordt het beeld, door hoge bebouwing, wat onduidelijker: het AMC zien lukt in ieder geval prima.

Als tuinlijst ontstaat er al echt wel iets leuks. Vanuit het vorige appartement, waar ik toch maar liefst 15 jaar heb gewoond, had ik geen Middelste Zaagbek, Grote Zaagbek, Nonnetje, Tafeleend, Grote Mantelmeeuw, Bruine Kiekendief en Grote Zilverreiger gezien. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik vanuit het vorige appartement ook niet echte aandacht gaf aan de tuinlijst, ondanks dat het uitzicht zich er prima voor kon lenen.

Maar goed...nieuwe ronde nieuwe kansen 😀.

Deze ochtend ging het bijzonder lekker. In korte tijd kon ik Slechtvalk aan de lijst toevoegen en hoorden we Pimpelmees en Huismus ergens beneden in de woonwijk roepen. Op afstand zagen we over het Ijmeer een kleine witte reiger naar polder Ijdoorn vliegen. We twijfelden tussen Kleine Zilverreiger en Koereiger. De vogel was, uitbeeld, in de gaan zitten. Om zeker van de determinatie te zijn, besloten we even het dak te verlaten, de auto in te springen en naar polder Ijdoorn te rijden. De hele operatie: - heen, foto's maken, terug - duurde 30minuten. Toen we in polder Ijdoorn aankwamen zat de kleine witte reiger er nog en bleek een Kleine Zilverreiger te zijn. Hoe leuk om die op de tuinlijst te kunnen zetten!

Nu we toch van onze telpost waren gegaan, besloten we als extra onderbreking, de laatste verflaag op het muurtje te doen. Eigenlijk was het zo gedaan. Inclusief schoonmaken kostte het 2 uurtjes. Het resultaat is erg mooi geworden.

We gingen het dak weer op om nog even te tellen. Kon ik vanochtend Slechtvalk, Kleine Zilverreiger, Huismus en Pimpelmeeuw aan de tuinlijst toevoegen..., deze ronde deed ik dat met een mooie adult winterkleed Zwartkopmeeuw en (zelfs) 2 Zeearenden. De Zeearenden zaten naast elkaar op het Strandeiland.

Het beloofde vandaag echt een gevarieerde dag te worden. Tellen, even naar Polder Ijdoorn, Schilderen, Tellen. Donny bedacht de volgende "activiteit": een uur lang tegen elkaar strijden, om zo veel mogelijk verschillende soorten vogels te zien. 

De regels zouden zijn: te voet verplaatsen, je hoeft geen bewijs aan te leveren, het startpunt is ook het eindpunt, iedere minuut dat je te laat bij het eindpunt bent, gaat er 1 soort van je lijst af, terwijl je onderweg bent voer je je soorten in, achter af mag je niet nog even wat soortjes toevoegen.

We liepen naar het startpunt, nabij een toegang tot het Diemerpark en exact om 16.00uur begon een uur lang de strijd. Ieder ging z'n eigen kant op. Precies om 17.00uur, dus zonder punten aftrek, waren we weer bij het startpunt en zat de strijd erop. Nu kwam het erop aan te tellen en te vergelijken. Suf als ik ben en met een big smile van Donny, bleek dat ik wel 3 soorten was vergeten in te voeren: Aalscholver, Grote Zilverreiger en nog iets. Mijn score kwam hierdoor uit op 34. Donny was het gelukt om 39 soorten te scoren en was bovendien Kokmeeuw en Merel vergeten in te voeren. Hij was de grote winnaar (en gelukkig net zo suf als ik).

's Avonds gingen we ten slotte met de tram naar het Centraal Station, om vanaf daar lopend naar de Zeedijk te gaan. Eerder op de dag had ik verteld over gebraden Peking-eenden die in de etalage van Chinese restaurants hangen. Om dit te bewijzen en meteen op te eten gingen we de stad in om even lekker te eten.

Pacifische Waterpieper

Soms heb je van die momenten dat je zegt: "het hangt in de lucht" of "dit weekend gaat het gebeuren".

Op 7 februari was dat wel heel anders. Het was een gewone door-de-weekse dinsdagochtend: ik was aan het werk in Bilthoven. Rond 11.30 kwam er een bericht binnen over een goede kandidaat Amerikaanse Waterpieper (Buff Bellied Pipit). Een kwartiertje later zat ik in de auto.

Er hing niets in de lucht...ook was het geen weekend. Het was gewoon een februari dag, zoals februari dagen kunnen zijn.

De bestemming was een poldergebied, ingeklemd tussen Maasdam en 's-Gravendeel. Toen ik aankwam, was de vogel al enige tijd uitbeeld. De eerste vogelaars waren inmiddels gearriveerd en begonnen met zoeken. Dat voelde nog als een hele opgave. Het was een serieus poldergebied, waarbij je tot zover je oog kon reiken omgeploegde akkers zag: in noordelijke, oostelijke, zuidelijk en westelijke richting.

Het zoeken had zich op een gegeven moment geconcentreerd op 1 specifieke akker, waar een groepje Waterpiepers gezien was. De ontlading was groots toen hier de bewuste vogel teruggevonden werd. We hadden zonlicht in de rug, het was prachtig helder weer en de vogel zat op een meter of 100 van ons af. Ideale omstandigheden om alles goed te kunnen bekijken. Het enige lastige was, dat de Pieper heel actief scharrelde over de akker, tussen alle kluiten omgeploegde akker door. Meestal zag je niets, soms heel weinig en nog minder vaak alleen een schimmetje van de rug, of de kop of de borst.

De afstand tussen de waarnemers en de vogel was echt ideaal: een meter of 100 dus. Maar na een minuut of 15 vloog het groepjes Piepers op, door een langs snellende trein. Enkele 100-en meters verderop ging het groepje weer neer. Met heel wat inspanning werd de Buff Bellied Pipit teruggevonden. De kunst was om de vogel in beeld te houden, omdat deze zich snel en niet zichtbaar tussen alle kluiten klei, kon verplaatsen.

Tot ver in de schemering ben ik naar de vogel blijven kijken. Het was toch echt wel een uniek momentje.

De spanning nam nog even toe, toen een jagend Smelleken op het toneel verscheen. Deze had het serieus op een Pieper gemunt en joeg deze de stuipen op het lijf. Het was uiteindelijk niet het Smelleken, maar een Torenvalk die er met de buit van door ging. Het Smelleken had de Pieper richting een schuur gedreven. Een Torenvalk die op het dak zat, hoefde alleen maar even op te vliegen, z'n klauw uit te slaan en de Pieper te grijpen.

De volgende dag bleek de Buff Bellied Pipit niet het slachtoffer geweest te zijn.

Kan niet lang genoeg

 Zal Lange Jaap zichzelf ook afvragen: "hoe lang"? 

"Hoe ver" is ook helemaal niet zo'n gekke vraag, als je Lange Jaap al op grote afstand ziet staan.

Met dit soort wijsheden en doordenkers liepen we door het duin, onder het toeziend oog van Lange Jaap.

Het was een droge dag; uit de lucht kwam geen nattigheid. Eigenlijk was er zelfs geen vuiltje aan de lucht. De zon pakte vol op de kans, om dat wat moet gaan bloeien, een beetje te versnellen.

Lange Jaap zal wel stand houden, dat doet ie al sinds 1878: in weer en wind. Hij heeft alleen een beetje hulp nodig. Als (Den) helder baken gaf deze vuurtoren richting..., zelfs aan schepen die op 54 kilometer uit de kust lagen...en dat met 4 schitteringen per 20 seconden.

Op internet valt letterlijk te lezen dat: "De toestand van Lange Jaap verslechtert". En dat gaat dus over een Vuurtoren. Je voelt toch bijna een soort van spijt, ofzo. "Kan ik nog wat voor je doen"...voel je bij jezelf opkomen.

Dat een Vuurtoren "verpersoonlijkt" wordt, is helemaal niet zo gek. Verpersoonlijken betekent: "iets als een persoon voorstellen, wat het niet is". Lange Jaap is geen persoon. Het is een ding. Een Vuurtoren. Alleen de herinneringen die mensen erbij hebben, is wat het persoonlijk maakt.

Dit ding, dit gevaarte, zal echt niet bezig zijn met de vraag "Hoe lang...Jaap". Den Helder wel...daar staat deze Vuurtoren. Hier is het een onderwerp dat groepen mensen splijt en verbindt.

"Hoe lang", had natuurlijk ook betrekking kunnen hebben op de lengte van Lange Jaap. In 1878 hadden ze bedacht dat 63meter lang genoeg was. Daarmee kon je immers 54 kilometer ver weg schijnen. Wat was er gebeurd als je er 1 metertje bij had gedaan? Was de zichtafstand dan 55 kilometer? Was Lange Jaap dan allang neergestort? Ik heb geen idee en stop er ook mee, om over na te denken. 

Lengte doet er namelijk niet toe. Geniet van het moment zelf.

Dit zijn een stuk of 20 regels met tekst. Is het nog vol te houden? De korte samenvatting is: "We liepen door de duinen van Den Helder, in de richting van de Vuurtoren, met als naam "Lange Jaap".

Ik ga het over de dingen hebben waar het echt om draait: Zeearend en Peterselie Braam.

Na een fikse wandeling kwamen we aan bij (zee)trektelpost Huisduinen. Er stond een fikse wind. Het stenen huisje, dat de telpost markeert, was een fijn windscherm. De pick-nick-bank die er stond, maakte het allemaal wel heel comfortabel.

Vanaf hier hadden we prachtig uitzicht over zee en de Razende Bol. Dit is een zandplaat, die voortdurend in beweging is en heel langzaam opschuift naar het vaste land van Texel. Midden op deze zandplaat stond verrassend genoeg een prachtige Zeearend. Deze werd gepest door iets dat op meeuwen of kraaien leek. Uiteindelijk vond de Zeearend het te irritant worden en vloog deze vanaf de zandplaat, midden op zee, naar het vaste land.

We vervolgden onze wandeling en kwam uit in de Donkere Duinen (Bos van Den Helder). Met het oplettende oog vond Donny hier een afwijkende braam tussen alle bossages in. Het bleek een Peterselie Braam te zijn. 

Hoe leuk zijn nieuwe dingen...zelfs Bramen

Schoolreisje

Met het gevoel alsof je op schoolreisje gaat, stonden we op zaterdag 4 februari rond 07.30u op. Eigenlijk behoorlijk laat, het was bijna uitslapen. Nog even over dat gevoel van "schoolreisje"...voor mij is dat behoorlijk lang geleden, dus ik weet niet helemaal zeker of ik me nog überhaupt kan herinneren met wel gevoel ik toen opstond. Mogelijk dat het er wel op geleken heeft 😁 (maar dat ter zijde).

We hadden een klein beetje haast. We moesten immers op tijd de tram halen, om uiteindelijk op Centraal Station de juiste trein te redden. Maar alles liep gesmeerd. De tram was op tijd, reed lekker door en de trein kwam aanrijden, toen wij net het perron op liepen. Donny had inmiddels z'n handen vol: Koffie, Chocolademelk, Saucijzenbroodje en Appelflap als ontbijt...ook zo'n nostalgisch gevoel.

We waren onderweg naar Leiden / Naturalis. Hier ging de DutchBirding Vogeldag plaatsvinden. Omdat dat opzich al een uitje was, voegden we er een extra belevenis aan toe, door met het Openbaarvervoer te gaan. Gewoon lekker relaxt, je laten vervoeren.

En natuurlijk kruipt het bloed een beetje, waar het niet gaan kan (zie wikipedia voor toelichting). Zelfs in de trein tussen Amsterdam en Leiden kan er gevogeld worden... en hoe! Langs het Westerpark pikten we 2 Ooievaars op een nestpaal mee, en iets na Schiphol konden we niet om de Kieviten heen. 

Het Huzarenstukje (check dat maar op google) zou plaatsvinden tussen station Nieuw-Vennep en Sassenheim. We wisten dat hier direct langs het spoor, in de weilanden, een 2e kj Grote Burgemeester rondliep. We waren van stoelen gewisseld om aan de juiste kant van de trein te kunnen kijken en zaten klaar met onze verrekijkers. Met wat speurwerk (veel tijd hadden we niet, want de trein wist immers niets van ons doel en reed lekker door) pikten we de Grote Burgemeester op, terwijl deze tussen wat schapen z'n maaltje aan het verzamelen was. Ons enthousiasme was groot.

Iets na 09.30 liepen we Naturalis binnen. Onderweg vanaf het station hadden we nog een voluit zingende urban-Boomkruiper en passeerden we zelfs een zingende Koperwiek.

Vooraf zag het programma van de dag er aansprekend uit en niets was minder waar. Iedere lezing kreeg de volle aandacht en had z'n eigen karakter. De een luchtig, de ander wetenschappelijk. Een hele fijne afwisseling.

Vooraf hadden we ons een beetje gek laten maken door de titel van een lezing: "Driemaal is scheepsrecht". De hoop was een beetje (behoorlijk) dat de Gele Kwikstaart van Moddergat een zuivere Oostelijke Gele kwikstaart zou zijn. De twist in de titel bleek uiteindelijk, dat hopelijk bij een volgende geval het wel echt zo zou zijn. Die van moddergat was het dus niet. Keep on going!

Ik denk dat het al wel 1,5 jaar geleden is, dat we het idee hadden om eens een verbindingsstuk te kopen tussen het oculair van een telescoop en de camera van je telefoon. Toevallig kwamen we het nu bij 1 van de marktkraampjes tegen, konden er even mee oefenen en rekenden er meteen maar 2 af. Een leuk hebbe-dingetje!

Na afloop van de hele geslaagde DutchBirding Vogeldag hebben we ons helemaal klem gegeten bij een Aziatisch restaurant, om vervolgens rollend naar station Leiden te gaan.