Kuifkoekoek

Zag ik gisteren de zon opkomen bij de Ketelbrug, om er een leuke teldag van te maken, vandaag maakte ik het ochtendgloren samen met Donny mee op de Maasvlakte.

Om 05.00uur waren we vanuit Breukelen weggereden. De auto was weer goed gevuld, met thermofles, bekers, brood, koek en banaan: daar gingen we de dag wel mee doorkomen.

We struinden de stuifdijken af en zagen zwartkoppen, grasmussen, nachtegalen en voor het gevoel echt veel braamsluipers. Het was een prachtige windstille zonnige ochtend.

De spaarzame bossages die op de vlakte nog over zijn waren ook goed gevuld met bijvoorbeeld koekoek, geringde tuinfluiter en weer zwartkoppen en braamsluipers.

We babbelden ondertussen gezellig over Donny’s vakantie naar Roemenië; 12 uur eerder was hij pas thuisgekomen en zonder de tas uit te pakken alweer op pad gegaan.

Rond 12.30 kregen we de melding dat “de Kuifkoek van Texel” die ochtend weer gezien was. Deze Kuifkoekoek was vrijdag gevonden, zaterdag niet gezien en nu dus wel weer.

De gedachte om naar het eiland te rijden ging even door ons heen, maar we zetten het ook snel weer van ons af. “Stel dat hij teruggevonden wordt, dan denken we er nog wel even over”, was de conclusie.

Een kwartier later was het beest alweer gevonden. Op dat moment zaten we in de auto, opweg naar de volgende locatie op de Maasvlakte. We keken elkaar kort aan, overlegden even en gingen vol gas naar Den Helder, om de boot van 15.00uur te halen. Na een relaxt ritje, met hier en daar wat scheldwoorden naar de overige weggebruikers, kwamen we 2 minuten voor 15.00uur aan en gingen als laatsten de boot op.

Op de boot kochten we een broodje en aten deze bij het buitendek op.

Eenmaal op het eiland reden we zo snel als mogelijk naar de juiste parkeerplaats en…ondertussen werd gemeld dat de Kuifkoekoek zichtbaar was. Alles leek dus goed te gaan.

Vanaf de parkeerplaats renden we over het fietspad zo’n 500 meter naar een bepaald duintje, om het gebied te overzien. Natuurlijk enigszins buitenadem stelden we direct onze telescopen op en informeerden bij de andere waarnemers naar de actuele situatie. Het kwam erop neer dat de vogel 20 minuten geleden gezien was (zoals ook gepiept was), maar niemand van de 12 man die er stonden was hier getuige van. Apart…maar waar.

De afstand tot het gebied waar de vogel zou zitten was “aanzienlijk, maar niet onoverkomelijk”. (Eigenlijk viel het allemaal wel mee). We hadden tegenlicht…maar ook dat weer hield ons er niet van om geconcentreerd te zoeken. De groep aanwezige zoekers werd kleiner en kleiner. Totdat Donny en ik overbleven. Onze missie was: “vind de Kuifkoekoek en we gaan niet eerder weg dan dat we hem hebben gezien”.

Een uur verstreek, ander half uur ging voorbij en het tweede uur brak aan. Zo stonden we uur na uur te speuren…totdat we de vogel uiteindelijk op het gras zagen rondscharrelen. Met een enthousiaste “high five” vierden we dit momentje en piepten de waarneming door, zodat anderen in de gelegenheid waren ervoor te kiezen om als nog even langs te komen. Dat gebeurde ook en binnen korte tijd stonden er weer allemaal vogelaars om ons heen.

De rest van de avond ging voorbij onder een wolkeloze hemel en met een mooi ondergaand zonnetje.

Het plannetje om nog even langs Morinelplevieren te gaan, lieten we schieten om wat langer naar de prachtige Kuifkoekoek te kunnen kijken.

Wel kregen we opeens behoorlijke haast, om de laatste boot terug naar Den Helder te halen. Ik had in gedachten dat dit om 22.00uur zou zijn, alleen bleek dat 21.00uur. Rennend kwamen we in de middag bij de Kuifkoekoek aan en rennend gingen we er nu ook weer weg. Kwamen we ’s middags na een snelle rit 2 minuten voordat de boot vertrok aan, vanaf de Maasvlakte. Nu kwamen we 2 minuten aan voordat (onze) laatste boot vertrok.