Ik was naar de Maasvlakte afgezakt om te kijken of ik een leuke soort kon vinden. Om eens een patroon te doorbreken ging ik niet naar het meest noordelijke deel, maar richtte ik mij op het gebied langs de Antarticaweg (Luzerneveld, Oude Vuurtorenvlakte en Helikopterplatform).
Er zijn hier erg weinig bosjes, maar langs het spoor staan er nog wel wat hele lage struikjes. Inmiddels was er een melding doorgekomen van een heuse Bonte Zanger in België. De vogel zat bij Heist, beter gezegd: in de haven van Zeebrugge.
Terwijl ik nog op de rustige Maasvlakte liep begon het rond 13.30 te kriebelen. Ik zat te bedenken dat ik wel naar Denemarken rijd voor een Witkeelgors, in 2010, maar kennelijk niet naar België voor een Bonte Zanger. Dat begon te knagen.
Om het knagen te laten stoppen zat er maar 1 ding op: nu naar Heist voor die Bonte Zanger. Een krappe 2 uur later parkeerde ik de auto bij een bossig duingebiedje. Het was prachtig weer: strak blauw (en dus zonnig). Met goede moed liep ik naar de locatie en eigenlijk kon ik zo doorlopen. Op het moment dat ik arriveerde werd de vogel net gezien en kon ik "aanschuiven".
Bonte Zanger had ik welliswaar al in 2017 in Key West. Maar ik vond het echt wel een buitenkansje om zo'n soort op het Europese vaste land te zien en relatief zo dicht bij huis.
De vogel hield zich op in de schaduw en zat diep in het gebladerte, vlak tegen de grond aan. Met wat moeite was hij goed te zien en lukte het mij zelfs een bewijsplaatje te maken. De kwaliteit is zo laag, dat ik 'm hier niet plaats.
Voldaan reed ik nog even Zeebrugge in om een echt Vlaams Frietje met Berenhap te schoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten