Sprinkhanen

Zaterdag 19 augustus namen we om 06.15 plaats bij Camperduin. Met Maarten en Nick brachten we een paar uur door aan zee om wat eerste speldenprikjes mee te maken van de zeetrek.

Met af en toe een buitje, op zee wat mist en vermakelijk gesprekken vloog de tijd voorbij. De vogels deden dat ook. Roodhalsfuut, Kleine Jager, Bosruiter, enkele Jan van Genten en behoorlijke wat Gele kwikken waren onderweg.

 

Rond 11.00uur pakten we onze spulletjes op en liepen via The Gully naar Petten. We vermaakten ons met Fitis en Tjiftjaf. Langs de Bakkersdam zochten we naar Waterrietzanger en via de zeewering liepen we terug naar de auto.

 

We maakten een ruime ronde langs de bollenvelden en kwam uiteindelijk uit in Den Oever.

Een gekleurringde Rosse Grutto met code E55 was erg leuk. De vogel bleek een paar jaar eerder geringd te zijn in Polen. Eerder terugmeldingen waren er nog niet geweest.

 

De volgende dag (zondag) beloofde een mooie zonnige warme dag te worden. Donny had wat plekjes voorbereid in Gelderland om Zadelsprinkhaan en Weidesprinkhaan te zoeken.

De ochtend begonnen we ook in Gelderland, in het Dal van Deelen. We wilden hier wat van de (augustus) vogeltrek meemaken, in de hoop Duinpieper of Morinelplevier waar te nemen.

Met zonsopkomst zagen we 41 Raven over ons heen vliegen, die vanaf hun slaapplek de Veluwe optrokken.

Qua vogeltrek hing er werkelijk niets in de lucht. Dat het volledig windstil was, zal hiermee te maken hebben gehad. Door andere tellers werden we geattendeerd op een uiterst zeldzaam plantje: Brede Raai.

 

De temperatuur steeg snel en de zon scheen volop. Dat er niets vloog was reden genoeg om te vertrekken naar de locatie voor Zadelsprinkhaan.

De Veluwe Zoom bezoeken op zondag, met prachtig weer, staat zeker garant voor veel toerisme. En dat hebben we geweten…

Het gebied werd overladen door wandelende en fietsende dagjes mensen. Echter…dit weerhield Zadelsprinkhanen er niet van om volop te zingen.

We troffen de beestjes aan in Brem, Eiken, en tussen de Heide. Soms met meerdere exemplaar tegelijk.

De zwaar gebouwde sprinkhanen hingen soms wat onhandig aan de struiken en brachten ondertussen hun hoge tonen ten gehore. In 2,5uur tijd wisten we rond de 40 exemplaar te vinden. In de schaduw hadden we inmiddels onze lunch soldaat gemaakt: witte bolletjes met hagelslag.

 

We stapten weer in de auto en reden via Arnhem en Nijmegen naar de Grindgaten bij Weurt. Hier was het onze volgende missie om Weidesprinkhaan te vinden. In vergelijking met Zadelsprinkhaan een heel klein beestje dat een compleet andere zang heeft.

 

De omstandigheden waren heel prettig: warm, zonnig en windstil. Als de Weidesprinkhaan zou zingen, moest dat toch echt wel te horen zijn. Dat bleek nog knap lastig te zijn. Uiteindelijk lukte het om geknield tussen de distels, met de oren bijna aan de grond het geluid te horen.

In het gebiedje waar we zochten, was het een koor aan verschillende sprinkhanen. De Weidesprinkhaan zingt op een hele andere frequentie, waardoor deze wat overstemd wordt door de rest.

Na wat foto’s en geluidsopnamen gemaakt te hebben, keerden we terug naar de auto.

 

Onze laatste bestemming was de Hatertse Vennen. Hier gingen we opzoek naar een derde zeldzame sprinkhaan: Wrattenbijter. Ondanks goed speurwerk konden we deze niet gevonden krijgen.

 

Maar een hele leuke bijkomstigheid was de waarneming van Gevlekte Mierenleeuw(en). Rondom wat heidestruikjes zag Donny kleine kuiltjes in het zand. Voor hem was dat een indicatie dat er Mierenleeuwen zouden kunnen zitten. Daar kan je maar op 1 manier achter komen J…mieren in het kuiltjes gooien.

Het kuiltje bestaat uit heel rul zand. Daardoor hebben insecten (mieren) moeite om eruit te kruipen. En als er een Mierenleeuw onder het zand zit, dan gaat deze (als bonus) korreltjes zand toewerpen. Hierdoor blijft het insect “uitglijden” en terugvallen in het middelpunt van het kuiltje. Hier zit (onder het zand) de Mierenleeuw op zijn prooi te wachten en slaat toe…

Bij ieder kuiltje waar we een Mier in gooiden gebeurde dat ook allemaal. Op die manier hebben we deze kleine kolonie van Mierenleeuwen een beetje aan wat voedsel geholpen.

 

De tijd verstreek inmiddels en het begon al goed te schemeren. We staakten onze missie naar het zoeken van Wrattenbijter en waren zeer verrast door de leuke waarneming van Mierenleeuwen.

Vorige week waren we ook in deze omgeving (Kraaienbergse plassen) en eindigden toen in Malden bij een prima Snackbar. Daar maakten we nu weer een tussenstop, voordat we naar huis keerden.