Praalridderwants en Bunkerkorst

Wantsen zijn leuk! Ik kan moeilijk uitleggen waarom. Ze hebben gewoon iets. Misschien is het de vorm: soms hoekig, dan weer wat ronder. De kleuren kunnen uiteenlopend zijn: van grauw en grijs tot bont en divers.

Een melding op waarneming.nl van een Praalridderwants bij de Sint Pietersberg was toch wel uniek. Voor Nederland is het de 4^e aanvaarde vondst. Zonder naar Maastricht te gaan lukte het mij om de Praalridderwants te zien. Ik had hiervoor afgesproken om 20.50 op Centraal Station Utrecht.

Voor de vroege avond had ik bedacht om rondom Utrecht zeldzame mossen te gaan bekijken. Zo kwam ik uit langs de A2 vlakbij Culemborg. Hier staat “De doorgezaagde Bunker”. Dit is (kennelijk) bunker 599, wat dient als openbare attractie voor bezoekers van de Diefdijklinie. Deze bunker was een groepsschuilplaats, gebouwd in 1940. (Tot zover wikipedia).

 

Nu komt het leuke…op deze bunker groeit Bunkerkorst. Een uiterst zeldzame korstmos. Met behulp van wat foto’s en m’n loepje kon ik de plek waar de Bunkerkorst groeit, vinden. I

Ik maakte wat leuke plaatjes en liep terug naar de auto. Hier stond nog een bunker. Op dit bouwwerk groeit Gerimpeld Kronkelbladmos. Op de grauwe bunker, steekt de fijne voorjaars-groene kleur van deze zeldzame mos, mooi af. Ook hiervan maakte ik wat foto’s en vormde ter plekke een collage. 

Zo was ik al met al een goede 1,5 uur lekker aan het rommelen met mossen en korstmossen. In de schemer liep ik nog even terug naar De doorgezaagde Bunker om Rode kalksteenkost vast te leggen.

Inmiddels begon het donker te worden en reed naar Culemborg om wat te gaan eten. Hierna werd het wel tijd om richting Utrecht te gaan. Het laatste stuk naar het station, liep ik. Zoals het spoorboekje aangaf arriveerde de trein vanuit Limburg om 20.51. In de stationshal had ik afgesproken om de Praalridderwants te bekijken. Zo gebeurde het, dat ik op de grond van Utrecht Centraal een uiterst zeldzame wants aan het fotograferen was, terwijl ondertussen 10-tallen reizigers passeerden. Een wonderlijke situatie kan je het toch wel noemen. Na een minuut of 10 stond alles wel op de foto en ging ik weer richting Amsterdam.