Vissen in Borssele

Nog zo’n leuk avontuur hadden we op maandag 18 maart. Met Sam en Donny was het plan ontstaan om bij Borssele te gaan vissen, met een schepnet. Helaas had Sam toch die maandag te werken. Daardoor haalde ik de avond ervoor de visnetten bij Sam thuis op. 

Maandag ochtend vertrokken we in alle vroegte richting Zeeland. Het beste moment van de dag om het net in het water te steken is rond laag water, in dit geval om 14.30. In de ochtend begonnen we daarom met trektellen. Donny had door zeeeeer strategisch op de kaart te kijken Markiezaat als telplek uitgekozen. 1 telescoop stelden we op langs de Hoogerwaardpolder en Reimerswaalweg. 

De andere telescoop (die van Donny) was tijdelijk weg. Het verhaal hierachter was, dat hij die donderdagavond vergat mee te nemen, vanaf de locatie waar hij vogels aan het kijken was. Wonder boven wonder + de wonderen zijn de wereld nog niet uit, kreeg Donny via Niels zaterdag bericht dat zijn telescoop was teruggevonden. Wandelaars hadden ‘m opgemerkt, meegenomen en via een app groep “gevonden voorwerpen Ijsselstein”, was ie weer boven water gekomen (zonder onder water gelegen te hebben).

 Dus…vandaag stonden we vogels te tellen met 1 telescoop en 2 paar hele goede ogen, versterkt met verrekijkers. Het plekje waar we post hadden genomen, was verrassend leuk. Hoogte puntjes waren 998 (eigenlijk 1003) Spreeuw, 32 Witte Kwikstaart, 3 Keep, 76 Sijs en Smelleken. Na 2 uur tellen reden we om 09.30, rustig verder. In het dorpje Ovezande (de R echt niet vergeten) draaiden we schors om van Platanen. Kevertjes vonden we niet, maar wel het mooie aantal van 57, van de (nu nog) zeldzame Bruine Aardkruiper. 

Bij de inlaag van Ellewoutsdijk probeerden we nog wat zeldzaams te vinden. Behoorlijke zeemist zorgde er echter voor dat het zicht te slecht was. Langs de zeedijk, vlakbij Borssele, vermaakten we ons nog even bij een bunker, met wat (zand)bijen en Steenuilenkasten. Uiteindelijk kwamen we om 12.15 aan op de plek waar we het net gingen plaatsen.

 

We gingen juist op (een) maandag naar Borssele, omdat we hoopten in alle rust en een eigen plek met het visnet aan de slag te kunnen. Toen we aan kwamen lopen, zagen we op afstand al 3 vissers staan. Een klein gevoel van “balen” ontstond... “daar ging onze plek”. Eenmaal dichterbij zagen we dat het om “serieus werk” ging en kwam er een glimlach op ons gezicht: “dit kon nog wel eens leuk worden”. We werden hartelijk begroet en werden meteen even bijgesproken. Ondanks dat het gewoon “hobbyen” was, leek de locatie waar we stonden wel een echte onderzoeksplek. Boeken, camera’s, netten, emmers, bakken, doppen en rugzakken lagen verspreid over de grond. Met 5 man sterk gingen we gezellig en serieus aan de slag.

 

Het patroon was dat het net in het waterstond en gevuld werd, terwijl wij om een witte bak stond waar de inhoud van het vorige (schep)net door ons bestudeerd werd. Zolang wij met z’n vijven de inhoud van die bak aan het bestuderen / determineren waren, stond het visnet in het water. Dat kon 5 minuten zijn, 10 minuten duren, maar soms ook echt wel (iets) langer. Soms was de inhoud van de bak heel interessant en duurde het even voordat we alles gezien hadden. Soms zat er meer plastic in de bak dan levend spul, gooiden we alles weg en keerden het visnet alweer (snel) om.

 

We hadden een fantastische middag: het was gezellig, interessant en leverde veel leuks op. We wisten (ongekend) zelfs 2 Kortsnuitzeepaardjes uit het water te halen, vonden Zeebrazeespinnen, determineerden Macho Spookkreeftjes en Bruin Gevlekte Spookkreeftjes. 

  

De (meerdere) Kleine en Grote Zeenaalden gaven keer op keer een gevoel van verrassing. Naast al deze mooie momenten was er ook wel het besef dat we geconfronteerd werden met de schade die industrie aanricht. In de bak die we bestudeerden en dus ook in het net dreven keer op keer beschadigde vissen, krabben zonder pote en halve garnalen. Eigenlijk was er meer beschadigd of dood, dan springlevend en vitaal.

 

Als afwisseling zochten we tussen al het aanspoelsel naar kevertjes en ander leuks. Hiervan hebben we een vermoeden van wat het is, maar moet het allemaal nog (officieel) op naam gebracht worden. Het zou zo maar kunnen zijn, dat we Strandpriemkever in een potje hebben zitten J. Donny kwam nog aanzetten met Kaardenbladroller en met z’n vijven klauterden we nog over de basaltblokken opzoek naar Didymocyrtis slaptoniensis. Dit is een zeer zeldzame Korstmosparasiet die te vinden is op Groot dooiermos.

 

Het zal rond 18.30 zijn geweest dat we met z’n allen het net opruimden, alle spullen verzamelden en de succesvolle middag met elkaar doornamen. Donny en ik liepen nog een laatste keer langs het strand met het idee om Bolronde Helmkever te vinden. Vorige week nog zagen we deze soort voor het eerst bij Bergen aan Zee. En nu lukt het om ook deze hier langs het strand in Zeeland te vinden. Zeer voldaan bezochten we de lokale snackbar in Borssele. Op een doordeweekse maandag hebben we hier de dagomzet een kleine push gegeven. Bij binnenkomst vroegen we nog wel even of we uberhaupt ter plekke de bestelling konden opeten. De reactie was, dat dat zeker mogelijk was, maar dat ze nog wel even het licht aan moesten doen. Hierna gingen ze ook maar meteen het vet opwarmen J.