Zondag 10 december ging om precies 00.00 het wekkertje. Een paar uur eerder was ik gaan slapen, om het interne batterijtje nog even snel op te laden.
Ik had een lange autorit voor de boeg. In een Deense haven zwom al een paar dagen een Pacifische Parelduiker. Een vogel die in Nederland nog nooit gezien is, Denemarken voor de 3e keer aandeed en in de WP nog maar 34 keer is waargenomen.
Deze vogel wilde ik zien!
De haven waar de Pacifische Parelduiker was neergestreken maakte onderdeel uit van het Deense dorpje Hanstholm, gelegen in het noord-westen van Denemarken, zo’n 940 kilometer vanuit Amsterdam. Ik had berekend dat als ik om 00.15 wegreed, ik met zonsopkomst op de locatie kon zijn…en zo pakte dat ook uit; om 08.30 reed ik de haven binnen.
Ik vond het een leuk, typisch Scandinavische haven. De vissersboten zien er uit als iets te korte, gedrongen bootjes, die relatief hoog op het water liggen. Op straat lagen lange vissersnetten en om je heen zag je resten vis en kabeljauwkoppen liggen. De Deense vlag wapperde op de havengebouwen en staken vrolijk af tegen de donkere lucht en grauwe gebouwen. De haven bestond uit meerdere “kommen”, die wel allemaal goed via weggetjes bereikbaar waren. Zo kon je eigenlijk door heel de haven rijden en alles vanuit iedere hoek overzien.
Terwijl ik mij een weg baande door de haven kwam ik een Ijsduiker tegen en zwommen her en der Zeekoeten.
Ook een Deense vogelaar was opzoek naar de Pacifische Parelduiker. Vanaf de positie waar ik stond, kon ik hem een beetje in de gaten houden. Ook hij reed wat rond en beiden waren we nog echt opzoek.
Inmiddels had ik naast Ijsduiker en Zeekoeten ook Kuifaalscholver, Parelduikers kunnen zien.
Toen ik van een afstand de Deense vogelaar met z’n camera in de weer zag, vermoedde ik dat hij het Pacifische target in beeld had. Ik moest heel de haven rondrijden om bij hem uit te komen. Eenmaal bij hem, was m’n missie geslaagd en had ik zicht op de speciale gast.
Tot een uur of 13.00 ben ik in de haven geweest om naar de Pacifische Parelduiker te kijken. Vergelijken met andere duikers was makkelijk te doen. In de nabijheid zwommen 2 Parelduikerss, 1 Ijsduiker en een Roodkeel. In vergelijking met Parelduiker viel op:
- het (geheel) ontbreken van de witte dijvlek. Bij Parelduikers die "diep" liggen, kan het zien van de witte dijvlek moeilijk / niet te doen zijn. Maar uiteindelijk zal die er toch "ergens" moeten zijn.
- de snavel (van dit individu), leek aanzienlijk slanker / fijner te zijn
- de basiskleur van de Pacifische lijkt (over het geheel) bruiner. In de vroege ochtend (bij nog slechter licht) was dit overigens bijna niet te onderscheiden en is "donker gewoon donker"
- Het streepje bij de keel is te doen, maar kan onder bepaalde kijkhoeken niet te zien zijn en geheel wegvallen.
- De zijborst lijkt (misschien) wat valer te zijn. Bij een Parelduiker lijkt het wit veel meer helder te zijn en over een groter gedeelte aanwezig te zijn.
Tot zover de determinatie 
.
Het was erg leuk in de haven zo bezig te zijn, om de vogel te volgen en te proberen wat leuke foto's te maken. De ene minuut kon de duiker aan mijn eigen zijde fourageren en 1 duik later zat ie alweer midden in de haven, om na nog 1 duik geheel aan de andere kant te zijn. Inmiddels waren heel wat Deense waarnemers gearriveerd en die sprongen dan, net zoals ik de auto in, om de haven helemaal om te rijden in de hoop weer dicht(er) bij de duiker uit te komen... (die dan inmiddels via een paar duiken weer op een geheel andere plek zat). Zo ging dat de hele ochtend door.
Het haventje was inmiddels tot leven gekomen. Vissers waren bezig hun boten te verplaatsen en waarschijnlijk klaar te maken voor een volgende vistocht. De duiker was wat opgeschoven om ruimte te maken voor alle activiteiten. Ik had lekker de tijd genomen om alles te kunnen observeren en vond het een mooi moment om de haven en z'n druistige duikers achter mij te laten. Druistig is vast een woord dat je niet zo vaak hoort...maar bestaan doet het zeker.
De terugweg ging net zo voorspoedig als de heenrit. Werd ik in de nacht bij het passeren van de Duitse naar de Deense grens er nog "uitgepikt", op de weg terug kon ik zo doorrijden. Op de heenweg, werd ik namelijk voor een reguliere controle gevraagd even aan de kant te gaan. Ik werd een soort van tent in geloodst, alwaar de eerste vraag die gesteld werd ging over het eventuele bezit van drugs. Daarna keek de douanier in mijn paspoort, zag dat ik uit Amsterdam kwam en vroeg nogmaals of ik "dan misschien echt geen wiet bij me had, ik kwam immers uit Amsterdam". Hij leek bijna teleurgesteld door mijn reactie. Op zijn vraag wat ik in Denemarken kwam doen en waar ik heen ging, vertelde ik dat ik een vogel ging zoeken in de haven van Halstholm. Met enige ongeloof keek hij mij aan, waarna ik vrij was om door te rijden. Op de terugweg was dat dus niet het geval en kon ik zonder file en met een keertje tanken rustig naar huis rijden.
De 1900 kilometer die ik binnen 24 uur reed luisterde ik via spotify onafgebroken naar "De Nachtzuster". Een fijn nachtelijk radioprogramma dat van vrijdag op zaterdag wordt uitgezonden tussen 02.00 en 06.00 uur.
Een heerlijke dag vloog letterlijk voorbij, over snelwegen en langs vaarroutes om weer een fijne vogelsoort aan het arsenaal te kunnen toevoegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten